کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: ایالات متحده و چین از یک سو بر گفت‌وگوها و باز ماندن کانال‌های ارتباطی تاکید می‌کنند و از سوی دیگر تحرکات این دو کشور علیه یکدیگر کاملاً مشهود و دامنه‌دار است.
سیدجلال ساداتیان» کارشناس مسائل بین‌الملل در تشریح دلایل سفر جان کری به چین با محوریت مذاکره درباره تغییرات اقلیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: نگرانی راجع به تغییرات اقلیمی، گازهای گلخانه‌ای و در نهایت گرم شدن زمین از سال‌ها قبل مورد تاکید کشورها قرار داشت و گفت‌وگوهای زیادی در این مسیر از سوی دولت‌ها (اعم از غربی و شرقی) انجام شده تا اینکه دونالد ترامپ به ریاست جمهوری ایالات متحده رسید و تمامی این روند را دستخوش تغییر قرار داد. او صراحتاً از توافق آب و هوای پاریس خارج شد و مقابل دوربین رسانه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی آمریکا این توافق را یک پیمان بیهوده خطاب کرد. اروپایی‌ها در آن زمان از رفتار ترامپ به شدت عصبانی شدند و انتقادات زیادی علیه کاخ سفید صورت گرفت تا آنکه جو بایدن به عنوان چهل و ششمین رئیس جمهوری ایالات متحده روی کار آمد.
وی ادامه داد: بایدن به نوعی سعی کرد تا بتواند ضربه سنگینی که دونالد ترامپ به مسائل اقلیمی و همچنین پیمان آب و هوای پاریس وارد کرده بود را ترمیم کند و بر همین اساس «جان کری» که سابقاً در کسوت وزیر امور خارجه دولت اوباما ایفای نقش کرده بود و چهره شناخته شده محسوب می‌شود را به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور آب و هوا انتخاب کرد. اخیراً او بر اساس یک دستورالعمل و راهبرد مشخص به چین سفر کرده و در مورد مسائل آب و هوایی و تغییرات اقلیمی با مقامات پکن گفت‌وگو داشته که در نهایت توانسته یک مذاکره چند ضلعی را رقم بزنند. از این جهت باید توجه داشته باشیم که سفر جان کری به چین عملاً یک سناریوی چند جانبه به حساب می‌آید؛ چراکه پکن رسماً اعلام کرده در بحث تولید کوتاه نمی‌آید و از جانب دیگر باید متوجه باشیم که چین بزرگ‌ترین مصرف‌کننده جهان به حساب می‌آید و به همین دلیل باید آن را آلوده‌کننده‌ترین جغرافیا به حساب بیاوریم که بیشترین گاز گلخانه‌ای را تولید می‌کند.
این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: معتقدم ایالات متحده به دنبال راضی کردن چین برای کاهش میزان تولید خود است تا در نهایت تولید گازهای گلخانه‌ای کاهش یابد اما در این میان باید متوجه بود که راضی کردن پکن در این محور کار چندان آسانی نیست؛ به گونه‌ای که پیچیدگی‌های خاصی در این میان وجود دارد که یکی از آنها پرونده تایوان به حساب می‌آید. مشاهده می‌کنیم که پس از سفر جان کری به چین قرار بر این شده تا معاون رئیس جمهور تایوان در سفر آتی خود به پاراگوئه در آمریکا هم توقف داشته باشد. لذا همین پیچیدگی‌ها نشان از همکاری آمریکا و تایوان دارد که چینی‌ها چندان از آن خشنود نیستند. در مقابل چین در اکثر پیمان‌های منطقه‌ای و حتی پیمان‌های مقطعی حضور فعال دارد و اتفاقاً ایالات متحده هم از این موضوع ناراضی بوده و به همین جهت است که می‌گوییم رسیدن به یک توافق در محور سیاسی یا اقتصادی از طریق مذاکرات تغییرات اقلیمی میان پکن و واشنگتن کار بسیار دشواری به حساب می‌آید.
وی در پایان خاطرنشان کرد: توجه داشته باشید که سفر اخیر جان کری به چین آن هم با محوریت توافق آب و هوایی در اصل یک نوع کنشگری سیاسی به حساب می‌آید. آمریکا می‌خواهد از این موضوع به نحوی علیه چین استفاده کند تا در آینده‌ای نه چندان دور بتواند منافع مورد نظر خود را کسب و تثبیت کند. در آخر هم باید به این موضوع اشاره کنم که ایالات متحده و چین که امروزه بر سر تایوان با یکدیگر درگیر هستند در حوزه تکنولوژی هم علیه یکدیگر دست به کار شدند و مشخص نیست که این نزاع قرار است چگونه منافع دو طرف را تامین کنند؛ به گونه‌ای که از یک سو ایالات متحده و چین ادامه از گفت‌وگوها و باز ماندن کانال‌های ارتباطی سخن می‌گویند و از سوی دیگر تحرکات این دو کشور علیه یکدیگر کاملاً مشهود و دامنه‌دار اس
