اخیرا خبری در خصوص دور زدن ایران در کریدور شمال – جنوب در برخی رسانه‌ها منتشر شده است. به نظر می‌رسد این که گفته شده کریدور شمال به جنوب از مسیر سن پطرزبورگ روسیه به بندر مامبایی هندوستان که از ایران عبور می‌کرد منتفی شده و احتمالا مسیر جايگزين از بندر چنای هند به شرق دور روسیه انتقال پیدا کرده است، ۷ دلیل کلی دارد:
جلیل جلالی‌فر، فعال اقتصادی ایران در روسیه: اخیرا خبری در خصوص دور زدن ایران در کریدور شمال – جنوب در برخی رسانه‌ها منتشر شده است. به نظر می‌رسد این که گفته شده کریدور شمال به جنوب از مسیر سن پطرزبورگ روسیه به بندر مامبایی هندوستان که از ایران عبور می‌کرد منتفی شده و احتمالا مسیر جايگزين از بندر چنای هند به شرق دور روسیه انتقال پیدا کرده است، ۷ دلیل کلی دارد:
رقابتی نبودن هزینه حمل کالاهای ترانزیتی از بنادر هند به بندرعباس
مشکلات و تاخیر فراوان در خدمات استریپ و استافینگ در بندرعباس که به علت کندی ارائه خدمات گمرکی ایجاد شده و همه دست اندرکاران حمل و نقل با فک پلمپ و پلمپ کردن آن مواجه هستند و مشکلات زیادی را ایجاد کرده است.
بالا بودن هزینه‌ها ازجمله THC و هزینه‌های متفرقه شرکت های پورت اپراتوری.
بالا بودن هزینه‌های جاده‌ای و عدم وجود اقدامات تسهیگرانه و حمایتی در واردات کشنده‌های جدید و عدم توسعه ناوگان جاده‌ای.
مدیریت راه آهن ایران بجای اینکه با کاهش هزینه‌ها و تعرفه خود برای رقابتی کردن فضا تلاش کنند دقیقا عکس آن عمل می‌کنند!
اولویت راه آهن کشور افزایش درآمد سازمانی و شرکتی خودشان بوده نه شرکت‌های بخش خصوصی. بنابراین این سیاست‌ها نمی‌تواند موجب تشویق سرمایه گذاری و توسعه زیرساخت بشود.
راه آهن ایران بجای اینکه قیمت خود را با مسیر کشورهای رقیب مقایسه کند با خطوط جاده‌ای مقایسه و بعد قیمت می‌دهد که این رفتار سازمانی دقیقا طنز و بیانگر خیلی چیزهاست.
دشمن در جنگ اقتصادی حساب شده عمل می کند و با نفوذ و وجود برخی مدیران ناتوان سعی در عقب نگهداشتن جریان توسعه زیرساخت و بالا بردن هزینه با هدف غیر رقابتی کردن این مسیر را داشته است. لذا اولین اقدام باید درک درست این‌موضوع مهم در سیاستمداران کشور باشد و دوم اینکه دولت با اصلاح و انتخاب روش بهبود مدیریت بتواند این مهم را واکاوی و سازماندهی نماید.
