اخبار جدیدی که این روزها در خصوص متهم شدن نیروهای استرالیایی حاضر در افغانستان به جنایت جنگی عامدانه علیه مردم این کشور جنگزده به گوش میرسد، ابعاد تازهای از جنایات غربیها را نشان میدهد.
یک قاضی استرالیایی اخیرا طی حکمی، اتهامات «رابرتز اسمیت» سرباز کهنهکار استرالیایی مبنی بر اینکه او «یک جنایتکار جنگی، یک دروغگو و یک آزارگر» در افغانستان بوده را تایید کرده و این اتهامات را کاملا صحیح دانسته است!
این اولین باری است که یک دادگاه استرالیایی اتهامات جنایات جنگی توسط نیروهای استرالیایی را ارزیابی میکند، از همین رو بسیاری از کارشناسان پیشبینی کردهاند که در سالهای آینده شاهد موارد بیشتری از این دست خواهیم بود.
در سال ۲۰۲۰، یک تحقیق مهم به نام «گزارش بریتون»، بر اساس شواهد معتبری که دریافت کرده بود اعلام کرد که سربازان استرالیایی به طور غیرقانونی ۳۹ نفر را در افغانستان کشتهاند.
رابرتز اسمیت، یکی از این سربازان بود که اعلام شد عامدانه یک نوجوان افغان را با شلیک گلوله به قتل رسانده و یک شهروند افغان دیگر را نیز با دستانی بسته از ارتفاعی بلند به پایین پرتاب کرده که منجر به جان دادن او شده است.
نکته قابل تامل اینکه؛ محاکمه اسمیت در یک دادگاه مدنی صورت گرفته بود نه یک دادگاه نظامی!
در این میان؛ برخی منابع استرالیایی و غربی، اقدامات صورت گرفته در خصوص سلب عناوین افتخار «کهنه سرباز استرالیایی» را نشانه مواجههای شجاعانه با جنایات جنگی این سرباز قلمداد کردهاند تا از این رهگذر جنایات او را شخصی و نه سیستماتیک القاء کنند.
حتی شبکه بیبیسی در گزارشی هدفمند، تقاضای سلب مدال معتبر «صلیب ویکتوریا» از رابرتز اسمیت را تحسین کرد تا در القاء گزاره مذکور و رفع اتهام از کشورهای حاضر در اشغال افغانستان سهیم باشد.
به نظر میرسد؛ در ماورای صحنهسازیهای تبلیغاتی صورت گرفته پس از اثبات جرم محرز کهنهسرباز استرالیایی، حقایق تلخ دیگری وجود دارد که نمیتوان به سادگی از کنار آنها گذشت.
یکی از این موارد، مربوط به عدم تناسب مجازات قاتلان با جرایم تکاندهندهای است که آنها در افغانستان مرتکب شدهاند.
سلب عناوین افتخار، قطعا حداقلیترین و بیخاصیتترین مجازاتی است که در این خصوص میتوان در نظر گرفت، به ویژه اینکه بسیاری از کهنهسربازان ناتو با وجود ارتکاب انواع جنایات ضدبشری در افغانستان از جمله کشتار کودکان، زنان و نوجوانان، اکنون در کشرهای خود مشغول زندگی هستند.
نکته بعدی، استفاده از عناوین گمراهکننده در خصوص جنایات صورت گرفته توسط اشغالگران است، چنانچه بیبیسی در یکی از تفاسیر خود در این خصوص، از واژه «خطای محاسباتی» در قبال جنایات نیروهای اشغالگر در هدف قرار دادن مردم افغانستان استفاده کرده است!
این واژهسازیهای تهوعآور با هدف تحریف حقایق و تبرئه قاتلان و جنایتکاران غربی، در حالی به لطف خفقان رسانهای نظام سلطه صورت میگیرد که طی دو دهه اشغالگری ناتو در افغانستان، جنایات سیستماتیکی رقم خورده که رازهای بسیاری از آنها هنوز سر به مهر باقی مانده است.
به بیان دقیقتر؛ تلاش برای سادهسازی این جنایات از سوی رسانههای غربی و تقلیل آنها به اشتباهات شخصی، از خود این جنایات بدتر است، موضوعی که سالهاست به رویه غالب امپراتوری دروغ غربیها تبدیل شده است.