طی ماه‌های اخیر بسیاری از منابع نظامی و رسانه‌ای غرب از ضدحمله احتمالی اوکراین به روسیه در مناطق شرقی این کشور خبر داده و از آن به عنوان فرصتی سرنوشت‌ساز برای تغییر معادلات نبرد در اوکراین یاد کرده بودند.
با افشای اسناد پنتاگون اما، مشخص شد که بخش زیادی از این سخنان، نوعی عملیات روانی در راستای بزرگ‌نمایی توان نظامی اوکراین و ارتقاء انگیزه «ولودیمیر زلنسکی» برای استمرار بازی در زمین ناتو بوده است.
این روزها زلنسکی نشانه‌های خوبی را در خصوص شرایط میدان نبرد و وضعیت نظامی روسیه دریافت نمی‌کند!
منابع اطلاعاتی آمریکا با اشاره به اسناد درز داده شده‌ی پنتاگون به واشینگتن پست اعلام کرده‌اند که روسیه با وجود تحریم‌ها می‌تواند دست‌کم یک سال دیگر جنگ با اوکراین را ادامه دهد.
بر اساس این گزارش؛ اسناد پنتاگون تصویر روشن‌تری از اثر تحریم‌های آمریکا و اروپا بر روسیه را نشان می‌دهد.
واشنگتن‌پست می‌گوید؛ تحریم‌ها بر اقتصاد روسیه اثر گذاشته اما موجب فروپاشی آن نشده‌اند و همین امر به مسکو امکان ادامه جنگ با اوکراین را خواهد داد.
راین درحالی است که وزارت دفاع اوکراین بارها مدعی شده است چهره‌های سیاسی و تجاری روسیه با توجه به شکست‌های روسیه در اوکراین نگران آینده خود شده‌اند.
اوکراینی‌ها اکنون بر سر یک دو راهی بزرگ مانده‌اند: انجام یک عملیات منسجم و گسترده با سلاح‌هایی که ناتو در اختیار آنها قرار داده یا استمرار شرایط کنونی نبرد.
تحقق هر دو سناریو برای زلنسکی و همراهانش هزینه‌ساز است، چه، مقامات آمریکایی از جمله بایدن که زلنسکی را در دام جنگ گرفتار کرده‌اند، شدیدا نگران ناتوانی نظامی و اشتباه محاسباتی کی‌یف در انجام یک ضدحمله گسترده به نیروهای روسی هستند.
افشای اسناد اخیر و فراتر از آن، تسلط اطلاعاتی روسیه بر راهبردهای ارتش اوکراین در میدان نبرد این نگرانی را دوچندان ساخته و در این صورت، روسیه قدرت نمایش بیشتری در میدان نبرد پیدا خواهد کرد.
اما سناریوی بعدی، استمرار شرایط کنونی نبرد با ترکیبی از عملیات‌های موردی و جنگ نامنظم است.
واقعیت امر این است که با توجه به شرایط کنونی شهر باخموت و محاصره آن توسط نیروهای روسی، تغییر این موازنه از سوی ارتش اوکراین تا حد زیادی ناممکن است و حتی گفتاردرمانی سران ناتو و ترغیب کی‌یف به ادامه جنگ، قدرت تغییر واقعیات جاری در میدان نبرد را نخواهد داشت.
البته زلنسکی باید بیش از سران ناتو، خود را بابت قرار گرفتن در این دوراهی سرزنش کند، زیرا از ابتدا مشخص بود که اصرار سران پیمان آتلانتیک شمالی مبنی بر گسترش ناتو به شرق، چه تبعاتی برای اوکراین خواهد داشت.
در این میان، القائات کاخ سفید و بازیگران اروپایی به دولت زلنسکی مبنی بر قدرت ناتو در خلق یک «بحران کنترل شده»، رئیس جمهور اوکراین را دچار نوعی خوش‌بینی کاذب نسبت به مختصات صحنه تقابل با مسکو نمود.
هنوز البته دیر نیست و قطعا زلنسکی اگر اراده کند می‌تواند با فاصله‌گیری از ناتو و رد مداخله‌گرایی بیشتر آن در صحنه نبرد و از همه مهم‌تر، حرکت به سوی مولفه‌های دیپلماتیک و گفت‌وگو با طرف مقابل، مانع از پیچیده‌تر شدن این صحنه به ضرر منافع کشورش شود.
نکته اینکه قطعا بازی در زمین ناتو از ابتدا نیز قرار نبود ثمره‌ای جز شکست برای اوکراین داشته باشد، اما مهم‌تر این است که زلنسکی کِی به این موضوع پی خواهد برد!
