به نظر نمی‌رسد که سفر امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه به چین به اهداف خود در مورد جنگ اوکراین دست یافته باشد؛ زیرا هیچ ابتکارعمل خاصی برای پایان دادن به این مناقشه اعلام نشد به استثنای سخنانی کلی که خواستار آتش بس و احترام به قانون بین المللی و حمایت از غیرنظامیان بود. گفته شد که مکرون از همتای چینی اش تقاضا کرده است در بحران اوکراین پا در میانی کند و برای پایان دادن به جنگ ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه را سر عقل بیاورد. این گونه سخنان نیز هیچ تغییری دراین بحران ایجاد نمی‌کند.
دیدار سه جانبه مکرون، شی جین پینگ و اورزولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، نشان داد که فاصله بسیاری میان سیاستمداران نشسته سر این میز گرد بزرگ وجود دارد. فاصله‌ای که دوری مواضع و سیاست‌ها و نیز نبود گرما و انسجام در رابطه چین با این قدرت‌های غربی را تایید می‌کند.
فاصله میان شی جین پینگ و مهمانان او میز بزرگی را به یاد ما می‌اندازد که کرملین در زمان میزبانی خود از مکرون در سال گذشته قرار داده بود. در آن زمان بحث و جدل طولانی درباره این میز بزرگ و هدف از این دوری درگرفت. اکنون دوباره همان تصویر در پکن تکرار می شود. این رفتارهای پکن و مسکو عاری از معنا نیست بلکه مواضع سیاسی و پیام‌هایی دربردارد که تایید می‌کند فاصله سیاسی و روانی واقعی میان قدرت‌های غربی و شرقی وجود دارد و پکن و مسکو دیگر تمایلی به چشم پوشی از رفتارهایی ندارند که آنها را دست اندازی‌ها و تلاش‌هایی آشکار به رهبری ایالات متحده آمریکا و کشورهای عضو ناتو برای تثبیت سیطره غرب بر جهان می‌بینند.
اگر سفر مکرون به چین یک نتیجه داشته باشد این است که به دنیا عملا ثابت کرد جهان چند قطبی شده و پکن که دهه‌ها در پشت مرزها و منطقه خود عقب نشینی کرده بود دیگر این گونه نخواهد بود و همان طور که خواستار نقشی در ثبات جهان و حمایت از قانون بین المللی است نمی‌خواهد ابزاری در دست غرب باشد که روسیه را به توقف جنگ در اوکراین مجبور می‌کند. همچنین این‌که نمی‌تواند از اروپایی‌ها حمایت کند در عین حال در برابر اقدامات تحریک کننده ایالات متحده آمریکا در تایوان چشم پوشی کند. ادامه چنین دوگانگی‌ای به دوری شرق و غرب دامن می‌زند و ارتباط سازنده در راستای برقراری ثبات جهان و پایان دادن به بحران‌های پشت سرهم را از میان می‌برد.
