در شرایطی که می توانیم در حوزه آثار نمایشی نیز به صادرات فکر کنیم با استفاده از پتانسیل موجود به یک اتفاق ویژه در انتقال فرهنگ و آداب و سنت اصیل ایرانی بیندیشیم و البته به آن نگاهی اقتصادی داشته باشیم باید بحث سریال سازی را با نگاهی عمیق تر و بین المللی تر در تولید و انتشار دنبال کنیم.
این روزها سریال سازی در کشور ما به کیفیت مطلوبی رسیده است و به رغم وجود محدودیت های محتوایی و البته عرفی و اخلاقی که خط قرمز ماست توانسته‌ایم در بحث سریال سازی به استانداردهای برسیم که می تواند در دنیا حرف هایی برای گفتن داشته باشد.
سریال آکتور با موفقیت در یک جشنواره جهانی نشان داد سینمای ایران میتواند جدا از حضور بین المللی در فستیوال های معتبر صرفا سینمایی به حوزه سریال‌سازی نیز نگاه ویژه داشته باشد و به دور از هرگونه سیاه نمایی و نمایش ناامیدی ها می تواند با درخشش در بحث قابلیت های نمایشی و جذابیت در قصه گویی یک اتفاق هنری را با اصالت ایرانی به نمایش بگذارد.
اگرچه در بسیاری از مواقع با ساخت سریال های مرتبط به تاریخ اسلام و حوزه مذهبی توانسته‌ایم در کشورهای اطراف حرف های مهمی برای گفتن داشته باشیم و سریالهای ایرانی به خصوص در حوزه تاریخی با استقبال کشورهای همسایه مواجه شده است اما کم کم باید این نگاه به یک اتفاق وسیع‌تری تبدیل شود چرا که پتانسیل ساخت سریال های جذاب بین المللی با محوریت خانواده، ارزش های انسانی، جایگاه جوانمردی، رفتارهای تعریف شده انسان امروز برگرفته از فرهنگ اصیل ایران و… در توانمندی آرتیست های ایرانی چه در نگارش و ساخت و چه در دنیای بازیگران جلوی دوربین دیده می شود که حالا وسیع تر از مخاطب داخلی را ببینند.
قبل از اینکه موفقیت سریال آکتور را به عنوان یک اتفاق نمایشی از یک کمپانی خصوصی در یک جشنواره بین المللی بررسی کنیم و به این نکته برسیم که سریال سازی در کشور ما میتواند به مرزهای استاندارد برسد بد نیست یادآور باشیم که باز هنر تئاتر به داده سینما و تولیدات نمایشی دیگر رسید.
این سریال به موضوع تئاتر و توانمندی‌های دو بازیگر تئاتری سینما و تلویزیون با بازی نوید محمدزاده و احمد مهرانفر می پردازد و یادآور این نکته است که روزی سینمای ایران برای دوباره از جا بلند شدن به سراغ خانواده تئاتر رفت و داریوش مهرجویی به کمک جمعی از خانواده تئاتر فیلم سینمایی گاو را روانه پرده نقره‌ای کرد و عملاً سینمای ایران با فیلم گاو دچار یک رنسانس محتوایی شد.
قبل از اینکه سریال اکتور را به لحاظ فنی بررسی کنیم بد نیست به این نکته برسیم که نگاه ویژه نیما جاویدی در ساخت سریال اکتور می تواند برگ برنده این مجموعه باشد.
استفاده از هنر نمایش در زندگی عادی در دنیای سینما هنوز بکر است و خیلی دست مایه سناریو های مختلف قرار نگرفته است اما پرداخت دراماتیک و ناجی از آن در این سریال به قدری به جا رخ داده است و توانمندی بازیگران به قدری در خدمت اثر است که می توان در نگاهی مثبت و خلاقانه از آن به عنوان نمایش درمانی اجتماعی در کنار فانتزی های موجود در این اثر نمایشی باد کرد.
سریال آکتور را می توان از لحاظ بازی های روان ،کارگردانی هوشمندانه و البته نگاه رمز آلود فیلمنامه در اپیزود های مختلف بررسی کرد و البته به این نتیجه رسید که این جشنواره بین المللی چگونه این سریال ایرانی را بدون نیاز به نمایش کورکورانه سیاهی و سپیدی رخدادها که در هر کشوری می تواند دستمایه نمایش باشد در خور موفقیت دانسته است.
جدا از اینکه سریال آکتور را امروز به عنوان یک اتفاق موفق بین المللی تشویق میکنیم به سیاست گذاران و مدیران عرصه نمایش یادآوری می کنیم که به بحث سریال‌سازی و صادرات آن به کشورهای مختلف نیز می توانند نگاه ویژه تری داشته باشند . چه بسا که با اقبال در صادرات سریال بتوانیم بخشی از هزینه‌های سریال‌سازی در کشورمان را نیز از این راه جبران کنیم و مانند کمپانی های موفق سریال سازی جهان به انتقال مفاهیم اصیل ایرانی به دیگر کشورهای دنیا قدمی محکم برداریم.
سریال آکتور جایزه بزرگ بخش بین‌الملل جشنواره سریزمانیا Series Mania فرانسه را از آن خود کرد.
این برای نخستین بار است که یک سریال ایرانی تولید شده در بخش خصوصی در یک جشنواره معتبر جهانی، پذیرفته و در بخش اصلی و رقابتی جایزه اصلی را کسب می‌کند.
