دفتر مطالعات حکمرانی این مرکز در گزارشی با عنوان «مفهوم شناسی حکمرانی مشارکتی» آورده است که نظام های حکمرانی در سراسر جهان همواره با چالش های متعددی مواجه هستند. محدودیت های منابع، گستردگی جغرافیایی و پیچیدگی های اجتماعی از قبیل تنوع قومیتی ازجمله مواردی هستند که سبب شده تا این نظام ها در مسیر برنامه ریزی و تحقق اهداف تعیین شده دچار مشکل شوند.
بر اساس این گارش یکی از این رویکردها که مشارکت مردم در امر حکمرانی را به عنوان عامل مهم در غلبه بر این چالش ها می داند، رویکرد حکمرانی مشارکتی است. این رویکرد را برخلاف بسیاری دیگر از رویکردهای بیان شده در حوزه حکمرانی نباید رویکردی دور از اقتضائات جمهوری اسلامی ایران دانست، زیرا بررسی ابعاد مختلف این رویکرد و نیز تطبیق آنها با ویژگی های فرهنگی، اعتقادی، اجتماعی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران، گویای این واقعیت است که این رویکرد دارای قرابت معناداری با رویکردهای کلان نظام حکمرانی کشور است.
در گزارش حاضر پس از بیان توضیحاتی در خصوص مفهوم رویکرد حکمرانی مشارکتی به ضرورت پرداختن به این رویکرد در کشور اشاره شده است.
براساس یافته های گزارش حاضر مهم ترین دلایلی که ضرورت پرداختن به این رویکرد را در کشور نشان می دهد شامل تعارضات اجتماعی (حکومت گریزی)، پیچیدگی مسائل حکمرانی و اثرگذاری عوامل متعدد، ضعف فرهنگ مشارکت در جامعه، سوگیری های شناختی و تورش های رفتاری، محدودیت منابع و در نظر نگرفتن تأثیر مبانی فکری و نظام ارزشی مردم، هستند.
همچنین در بررسی های انجام شده در این گزارش مشخص شد که مشکلات عمده در مسیر پیاده سازی رویکرد حکمرانی در کشور نیز شامل این موارد هستند: تفرقه، تعصب، نفوذ، لابی، تطمیع و تهدید، ساختار نامناسب و افراد ناسازگار، پیچیدگی، تجمیع ترجیحات متنوع فردی، عدم فهم صحیح دستاوردهای حکمرانی مشارکتی، جهت دهی ناخودآگاه ذهن مسئولان در تعیین اولویت ها و نبود ابزار مناسب جهت مشارکت.
در انتهای گزارش حاضر نیز پس از بیان دستاوردهای ناشی از پیاده سازی این رویکرد در نظام حکمرانی کشور، برای اجرای مناسب حکمرانی مشارکتی پیشنهادهایی ارائه شده است.
