پس از آنکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از ایران به دلیل آنچه تغییرات اعلام نشده در تأسیسات فردو اعلام شد، انتقاد کرد، آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه در بیانیه‌ای مشترک این اقدام را نقض آشکار تعهد ایران در برابر ان‌پی‌تی و توافق برجام ارزیابی کردند.
به دنبال این موضوع، «محمد اسلامى»، رئیس سازمان انرژى اتمى با انتقاد از اینکه گزارش‌های آژانس درباره هیچ کشوری جز ایران بلافاصله رسانه‌ای نمی‌شود، توضیح داد که برداشت بازرس آژانس از بازدیدش در فردو نادرست بود اما آن را بلافاصله به آژانس گزارش کرد.
یک برداشت اشتباه همراه با رفتار سئوال برانگیز و غیر حرفه‌ای مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که البته مسبوق به سابقه نیز بوده، موجب ایجاد موج رسانه‌ای منفی علیه ایران و سوء استفاده سه کشور اروپایی و آمریکا از شرایط پیش آمده برای تکمیل فرآیند ایران‌هراسی شد.
خبر دیگری که اخیرا رسانه‌های غربی به پردازش و انتشار گسترده آن پرداختند، ادعای نظرسنجی موسسه «گمان» در هلند بود. گمان بر اساس این یافته‌های این نظرسنجی که با هیچ‌یک از نظرسنجی‌های انجام شده از سوی مراکز معتبر داخلی تطبیق ندارد مدعی شده که ۹۹ درصد ایرانیان خارج از کشور به سوال «جمهوری اسلامی: آری یا نه»، نه گفته‌اند.
به ادعای گمان، ۸۱ درصد شرکت‌کنندگان در داخل با اعتراضات موافق هستند و ۶۷ درصد بر این باورند که به نتیجه خواهد رسید. بر این اساس ۱۵ درصد در داخل ایران مخالف اعتراضات هستند.
اخبار مربوط به این نظرسنجی در حالی منتشر شد که گزارش‌ها از تجمع برلین نشان داد که از ۲ میلیون ایرانی ساکن اروپا صرفاً ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر در این تجمع شرکت کردند که بخشی از آنها نیز ایرانی نبودند.
مقایسه نتایج نظرسنجی گمان با میزان حضور افراد ناراضی در تجمع برلین، سوالات مهمی را در خصوص مبانی و مستندات این نظرسنجی که بیشتر شبیه نظرسازی است به ذهن مخاطبان متبادر می‌سازد.
مجریان این پروژه برای توجیه آمارسازی خود به گزارش غیر حقیقی گروه هکری «بلک ریوارد» استناد کرده و مدعی شده‌اند که بر اساس آمار ارائه شده در بولتن فارس ۸۴ درصد مردم، اعتراضات خیابانی را عاملی برای کاهش مشکلات می‌دانند.
همچنین در این نظرسنجی از رضایت ۸۵ درصدی موافقان اعتراضات مبنی بر شکل‌گیری شورای واحد اپوزیسیون سخن گفته شده، حال آنکه ترکیب افراد شورای ادعایی نیز به نوبه خود به یک طنز و شوخی شباهت دارد، چه، در ترکیب این افراد، هیچ چهره تاثیرگذار و دارای پایگاه اجتماعی در داخل و خارج از کشور مشاهده نمی‌شود.
علاوه بر این موضوع دیگری که طی هفته گذشته رسانه‌های معاند با دست‌مایه قرار دادن آن تلاش کردند تا فضای روانی جامعه به‌ویژه پس از صدور فرمان عفو گسترده محکومان وقایع اخیر را با استناد به آن مشوش نمایند، بیانیه متوهمانه میرحسین موسوی بود.
موسوی که هنوز در توهم دارا بودن پایگاه اجتماعی است، در حالی اقدام به انتشار بیانیه‌ای ساختارشکن نمود که در وقایع اخیر هیچ نام و نشانه و توجهی از سوی معترضین به او نبود و عملاً در حاشیه قرار داشت.
نگاهی به شیوه انتشار سه خبر ذکر شده که از نظر موضوعی با یکدیگر متفاوت هستند ولی ظرفیت ایجاد تشویش در افکار عمومی را دارند، نشان می‌دهد که ماشین تبلیغاتی دشمن با جدیت تمام برای جبران شکست فاحش در رخدادهای اخیر به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
در کنار پیگیری سیاست زنده نشان دادن فضای اعتراضات در ایران بُعد دیگری از سیاست فشار از طریق مذاکره همچنان در دستور کار کشورهای غربی است.
اظهارات اخیر «رابرت مالی»، نماینده آمریکا در امور ایران و بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و تاکید بر لزوم تداوم دیپلماسی و مذاکره به عنوان تنها گزینه قابل اجرا در برابر ایران نشان‌دهنده این واقعیت است که برای سردمداران نظام سلطه تفاوتی میان تحریم، فشارهای آژانس، فضاسازی‌های روانی و یا حمایت از بی‌ثباتی داخلی وجود ندارد.
تنها موضوع مهم و مورد درخواست غرب، تضعیف ایران برای زانو زدن در برابر مطالبات زیاده‌خواهانه و تحمیل خواسته‌های آنها به کشورمان است که با گذشت چهل و چند سال از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز موفق به تحقق آن نشده‌اند.
