نوشتن و قلم زدن درباره عبدالحمید اسماعیل زهی، معروف به مولوی عبدالحمید شاید ضریب دادن به اظهارات شاذ وی تلقی شود؛ اظهاراتی پوچ، بیاهمیت و کاریکاتوری که صرفاً به منظور خوراکدادن به رسانهها و برجستهشدن نامش در افکار عمومی مطرح میشود و بنابراین نباید چندان او را جدی گرفت.
اما صحبتهای اخیر امامجمعه مسجد مکی زاهدان ناظر بر مسئلهای است که نمیتوان به سادگی از آن عبور کرد، زیرا این فرد دست به تحریف بدیهیات تاریخی زده و باید مقابل این سخنان گمراهکننده ایستاد.
او اخیراً گفته : «مردم ایران خواهان این هستند که حکومت اسرائیل و مردم فلسطین صلح کنند. دو حکومت مستقل باشند. هم فلسطین حکومت مستقل داشته باشد و بر سرزمینش حاکم باشد و هم اسرائیل جدا باشد و حکومت خودش را داشته باشد و با هم صلح کنند.»
درباره این سخنان، ذکر چند نکته کوتاه کفایت میکند.
اولاً، کشوری به نام اسرائیل وجود نداشته، ندارد و نخواهد داشت. موجودیت رژیمصهیونیستی بر مبنای غصب و تجاوز به سرزمینی است که مامن فلسطینیان بوده و خواهد بود و بنابراین اطلاق نام اسرائیل به سرزمین فلسطین از اساس انحرافی است.
ثانیاً، تاریخ نشان داده که ذات تجاوزگری رژيمصهیونیستی و درندگی آن، امکان صلح با فلسطین را ناممکن میسازد. اگر این رژیم جعلی خواهان حل مسالمتآمیز مسئله فلسطین بود، به همان توافق اسلو پایبند بود، بنابراین در واقعیت و بطن نظام بینالملل، این تصورات کاریکاتورگونه هیچ محلی از اعراب ندارد. اگرچه برای او که هیچ خوانشی از تاریخ ندارد و صرفاً هر مسئلهای را دستاویز حمله به حاکمیت قرار میدهد، درک این مسئله سخت به نظر میرسد.
ثالثاً، چه کسی به شما این حق را اعطا کرده که در جایگاه سخنگوی مردم ایران ظاهر شده و از جانب آنان حرف بزنید؟ شما وکیل مردم هستید یا نماینده آنان؟ بهتر است منویات خودتان را در قالب خواسته ملت ایران بیان نکنید. مردم، نیاز به قیم و وکیل و سخنگو ندارند.
رابعاً، مسئله فلسطین آرمانی است انسانی و تاریخی و برای تحقق این آرمان و تسلط فلسطینیان بر مرزهای خود از بحر تا نهر، خونهای بسیاری بر زمین ریخته شده. شبههافکنی شما و امثال شما، خللی بر ذات این آرمان وارد نخواهد کرد.
خامساً، میدانیم که برای حمله به جمهوریاسلامی به هر ریسمانی چنگ میزنید و این غیر قابل انکار است. اما مسئله فلسطین نه امری است حکومتی و نه قائم به جمهوریاسلامی؛ جهانشمول است و کلیه آزادیخواهان جهان به آن پایبند بودهاند. از سوسیالیستهای آمریکای لاتین گرفته تا چپگرایان اروپایی و آفریقاییها و ملتهای مسلمان منطقه در این دایرهاند. بنابراین فلسطین را بهانهای برای حمله به نظام قرار ندهید.