با استفاده از روشهای زیر میتوانید این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
نویسنده این یادداشت به بحرانهای ایجادشده در مرزهای روسیه-اوکراین و لهستان-بلاروس اشاره داشته است.
در این یادداشت با جمعبندی برخی نظرات، گفته میشود که نقطه انفجار بالقوه اصلی میان ناتو و روسیه بلاروس نیست، بلکه اوکراین است. پس از اینکه اوکراین از پهپادها برای انهدام یک واحد توپخانهای جداییطلبان طرفدار روسیه در دونباس در اواخر اکتبر استفاده کرد، روسیه نیروهای خود را در ۱۵۰ کیلومتری مرز اوکراین مستقر کرد.
با این حال کارشناسان معتقدند تهاجم تمام عیار مسکو به کییف بعید و برای روسیه «نامطلوب و بسیار پرهزینه» خواهد بود. روسیه پس از فروپاشی شوروی از چنین تلاشهای نظامی در مقیاس بزرگ خودداری کرده و به جای آن به تاکتیکهای بسیار کمهزینه در منطقه خاکستری مانند استفاده از نیروهای نیابتی، مزدوران، جنگ اطلاعاتی و نبرد سایبری متوسل شده است.
یک چرخه معیوب میان روسیه و ایالات متحده وجود دارد که هر دو طرف معتقدند «تنها از طریق نمایش قدرت میتوان طرف مقابل را مهار کرد». در این یادداشت آمده است بسیاری در واشنگتن مخالف تعامل دیپلماتیک با روسیه هستند و ترجیح میدهند موضع تقابلی را حفظ کنند. در حالی که میتوان با بازاندیشی و ایجاد «مکانیسمهای منازعهزدا مانند خط تلفن اضطراری بین روسیه و ناتو» از تشدید تنشها در آینده جلوگیری کرد.
دولت بایدن تاکنون علیرغم لفاظیها، عملاً در مواجهه با روسیه محتاط بوده است. زیرا آمادگی یک برخورد نظامی هر چند اندک با روسیه را به خاطر اوکراین ندارد و در صورت بروز درگیری نظامی، اوکراین بازنده واقعی خواهد بود. گرچه مسکو نیز از تحمیل هزینههای چنین نبردی بر خود، اجتناب دارد.
اشتراک گذاری
با استفاده از روشهای زیر میتوانید این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.