توسعه “اینترنت آزاد” جهت دسترسی عموم مردم به اینترنت که شامل دو حوزه فناوری های گریز از حاکمیت کشورها و اینترنت ماهواره ای (پروژه استارلینک) می باشد یکی از شعارهای اصلی نظام سلطه در سال های گذشته بوده است اما این شعار در حقیقت تلاشی برای افزایش قدرت استعمار دیجیتال آمریکایی ها بوده است تا جاییکه در اردیبهشت ماه امسال در اقدامی سلطه جویانه با همکاری ۶۰ کشور وابسته اقدام به صدور اعلامیه ای تحت عنوان “اعلامیه آینده اینترنت” نموده و سعی می کند ذیل این راهبرد قدرت اعمال حاکمیت سایبری را از هر قدرتی بگیرد.
این کشور ذیل سه راهبرد کمک به دولت ها به منظور گسترش پهنای باند، توسعه فناوری های گریز از فیلترینگ و توسعه به فناوری های نوین دستری به اینترنت جهانی، سعی در افزایش قدرت استعماردیجیتال خود دارد.
در این راستا با توجه به تحقق دو راهبرد اول و همچنین اجرای عملیاتی اینترنت ماهواره ای در برخی مناطق جغرافیایی جهان (اوکراین) و اعلام رسمی پوشش سراسری آن در کشور ایران، و همچنین اشتیاق کاربران جهان وطن برای استفاده از این نوع اینترنت و ابهام کاربران ایرانی در خصوص نوع مواجه با این خدمات ذیل سه راهبرد بالا، ضروریست متولیان مربوطه اولا نسبت به شفاف سازی آخرین وضعیت توسعه خدمات و توصیف شرایط جهانی اینترنت و دوما با اقدامات عملیاتی در جهت دسترسی با کیفیت به اینترنت ملی هر چه سریعتر، وضعیت آشفته فعلی را سامان دهند.
در این رابطه مدتی است که تعدادی از رسانه ها و همچنین مسئولین که در رابطه با توسعه فضای مجازی در دولت سابق، ترک فعل هم داشته اند با انتشار سرخط هایی مبتنی بر ضرورت آزادسازی اینترنت ذیل راهبردهای امنیتی، نظام و افکار عمومی را نسبت به توسعه اینترنت ماهواره استارلینک و رها شدن بیشتر و سریعتر حاکمیت مجازی کشور، تهدید می کنند و افکار عمومی در برابر این تهدیدها مانند کودکی یتیم و بی سرپرست موضوع را دنبال می کند.
با توجه به این موضوع به نظر می رسد ضرورت دارد نسبت به چیستی و چگونگی مقابله با این پدیده که سعی در استعمار نوین کشورهای مستقل را دارد اندکی واکاوی کنیم و به انتظار اقدام قاطع کشورهای مستقل و همچنین مسئولان ایرانی بنشینیم.
اول اینکه در باب چیستی آن باید گفت، واژه استارلینک در حقیقت هم نام بخشی از اسپیس ایکس و هم نام شبکه فضایی اسپیس ایکس متشکل از ماهواره‌های مداری ست که روند ایجاد آن در سال ۲۰۱۵ آغاز و در سال ۲۰۱۸ نمونه‌های اولیه ماهواره‌هایی که قرار بود در این شبکه استفاده شوند، ساخته شد.
دوم اگر فرض را بر اجرای قوانین بین المللی مخابراتی بگذاریم بر طبق این فرض، استارلینک نمی‌تواند بدون مجوز کارش را در ایران آغاز کند و این موضوع از سوی ایران به اتحادیه بین‌المللی مخابرات”ITU”(یکی از آژانسهای تخصصی سازمان ملل متحد بوده که در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات فعالیت می‌نماید و یکی از وظایف آن تخصیص، توزیع، و ثبت طیف فرکانس‌های رادیویی و نیز نظارت بر وضعیت قرار گرفتن ماهواره‌ها و وضع مقررات، تصویب قطعنامه‌ها)، نیز اعلام شده است.
سوم اینکه برای مقابله با این روش استعماری جدید کشورهایی مثل چین پیش قدم شده و به دفاع از حاکمیت مجازی خود پرداخته اند در این رابطه گروه تحقیقاتی PLA، موسسه ردیابی و مخابرات پکن، اعلام کرده است که برنامه ریزان دفاعی در پکن باید روش های نرم افزاری و سخت افزاری را برای از بین بردن ماهواره های استارلینک و از بین بردن سیستم عامل آن آماده کنند.
این تهدیدها در حالی مطرح می شود که استارتاپ های خصوصی چینی و گروه های دولتی از جمله گلکسی اسپیس و شرکت علوم و فن آوری هوافضای چین برای رقابت با استارلینک در حال تلاش برای استقرار ماهواره های خود در مدار پایین زمین هستند.
همچنین چین این روزها در حال کار روی فناوری جدید مایکرویو است که می‌تواند ارتباطات ماهواره‌ای را مختل کرده یا برخی از قطعات آن را بسوزاند. همچنین این کشور تولید لیزرهایی را در دستور کار دارد که می‌تواند موجب آسیب رساندن یا کور کردن ارتباط این ماهواره‌ها شود.
با این وجود و در شرایط فعلی، وظیفه متولیان و مسئولین دولت ج.ا.ا برای دفاع از حاکمیت سایبری و تمهید مقتضیات لازم ضروری می نماید به صورتیکه به نظر می رسد ضروریست اولا با سرعت بخشیدن به اینترنت ملی و در دسترس قرار دادن اینترنت پرسرعت برای مردم قدرت رقابت را افزایش دهند.این مهم زمانی قابل تامل می شود که اینترنت ماهواره در حال حاضر سرعتی نزدیک به ۱۷۰ مگابیت در ثانیه برای دانلود در اختیار کاربر قرار می دهد و این سطح از سرعت شاید در کشور ما قابل توجه باشد اما در کشور هایی نظیر ایالات متحده سرعت قابل رقابتی با سایر بسترهای اینترنتی نیست.
دوم ضرورت دارد دیپلماسی سایبری با کشورهای پیشرو و همچنین سازمان های بین المللی جهت پیگیری سیاست های مدنظر افزایش یابد.
سوم اینکه ضرورت دارد خرید و فروش اینترنت ماهواره ای و ابزارهای ارتباطی و استفاده از این بستر جرم انگاری گردد و تلاش برای دسترسی به این اینترنت در حکم خروج اطلاعات، تعریف شود.
و چهارم اینکه ضرورت دارد شرکت های دانش بنیان کشور، با تعریف پروژه نسبت به وجود این پدیده، منفعلانه به نظاره ننشینند و روش های ابتکاری برای دفاع از حاکمیت سایبری و مقابل با استعمار دیجیتال را کشف نمایند همچنان که روش هایی از جمله ایجاد ابر مخابراتی توسط بالن های مخابراتی وجود دارد.
