هجوم شگفت آور ایرانی ها به سمت ترکیه برای خرید در حراجی بلک فرایدی یا همان حراج جمعه سیاه و انتشار خبر پر شدن ظرفیت هتل های ترکیه از مسافران ایرانی، آنقدر تأسف انگیز است که نمی توان درباره آن چیزی ننوشت و یا به تحلیل آن نپرداخت.
به گزارش بولتن نیوز، واقعیت این است که وقوع این اتفاق چند دلیل مهم دارد؛ یکی از دلایل این مسئله، عدم شناخت شرایط محیطی و انسانی در کشور نسبت به موضوع توسعه و لوازمات مرتبط با آن می باشد. در واقع اگر این افراد که با میل برند پوشی عزم سفر به ترکیه برای حضور در حراج جمعه سیاه می کنند اگر می دانستند آنچه این برندها را امروز به سرآمدهای تولید در عرصه جهانی تبدیل کرده است تجربه و حمایت های ملی از آنها در سالیان گذشته بوده است این چنین منفعت های زودگذر و لذت های برفکی و ژله ای – مقطعی را فدای منفعت های بلند مدت نمی کردند. به عبارت بهتر آزمون و خطاهای مکرر موجب شده تا امروز آنچه در قالب برند توزیع و ارائه می شود به یک وسوسه مادی و میل شخصی تبدیل شود و اینگونه ایرانیان از آنها استقبال کنند و به سمت آنها هجوم ببرند.
دلیل دوم در این باره عدم وجود فرهنگ اجتماعی و فقدان توجه به فرهنگ چرخه ای به موضوعات صنعت، تولید و اقتصاد می باشد. بنحویکه وجود شناخت فرهنگی پیرامون موضوعات توسعه گرا و بازار محور سبب خواهد شد تا در کنار صبر و ممارست مصرف کننده، ارتقا کیفی تولیدات بر پایه وجوه رقابتی به یک اصل کاربردی تبدیل گردد. به بیان روشن تر آنچه در قالب فرهنگ و شاخص های فرهنگی در این باره مورد توجه می باشد دو وجهی و دو بعدی است که یک وجه آن متوجه شتاب در دسترسی از سوی مصرف کننده است و بعد دیگر آن متوجه بی حوصلگی و عدم رعایت اصول جهانی در عرصه تولیدات داخلیِ مشابه موارد خارجی ست.
دلیل سوم در این باره، تبلیغات می باشد. به عبارت بهتر اگر در ارتباط با تبلیغات تولیدات خارجی از تمام ابزار برای جذب مخاطب استفاده می شود و تبلیغات به گونه ای طراحی می شود که مخاطب را مسخ می کنند در عرصه داخلی یا تبلیغاتی صورت نمی گیرد یا اگر صورت می گیرد آن قدر نازل است که دافعه ایجاد می کند و یا اینکه تبلیغات منفی در این باره انجام می گیرد. همه این مسائل دست به دست هم می دهد تا کمر تولیدات داخلی بشکند و زیر پای صنایع داخلی خالی گردد.
دلیل چهارم به پیوندسازی و ارتباط دهی تولیدات و صنایع به عرصه سیاست می باشد؛ در واقع زمانیکه موضوع تحریم تولیدات داخلی را بر سرزبان ها می اندازند بطور خواسته یا ناخواسته بسترهای نابودی آنها را فراهم می کند. مثلاً در شرایط و اوضاع احوال این روزها در کشور، با طرح اعتصاب بازاری ها و تحمیل آن با ابزار تهدید و ارعاب به بازاریان زمینه نابودی کسب و کارهای خرد و کلان را فراهم می کنند. در واقع طراحان اعتصابات زوری در قالب فراخوان هایشان نه تنها جیب مردم را خالی می کنند بلکه در زمان معین خودشان به بلک فرایدی می روند تا از قافله برند پرستش ها عقب نمانند.
خلاصه کلام اینکه قصه پر از غصه خبر مذکور آنقدر درد دارد که نمی توان آنها را به زبان آورد یا در قالب کلمات به نوشتار در آورد. تنها یک مطلب را می توان در این باره گفت که مبلغان و شیفتگان بلک فرایدی یا برند پوشش ها، همان فحاشان فراخوان های زوری اعتصابات هستند که در مقطع موجود تنها هم و غم شان حضور در ترکیه می باشد. کسانی که دردشان با درد همه مردم در این روزهای بد اقتصادی متفاوت است.
