این روش به کشورمان امکان می‌دهد در بسیاری از کشور‌های تحت تحریم از سرمایه‌گذاری‌های مستهلک شده‌ی اولیه در راستای ایجاد پالایشگاه‌های فراسرزمینی سازگار با نفت خام ایران برای خوراک ورودی استفاده کند. این مهم تنها و تنها با صادرات خدمات فنی و مهندسی دانش بنیان به وقوع پیوسته است.
واقعیت این است که صنعت پالایشی ما به دلیل تحریم‌های آمریکا، با هزینه‌های فراوان مجبور به خودکفایی شد. این صنعت در حال حاضر به حدی از توانمندی رسیده که یک استراتژی جدید پیش‌پای کشورمان در راستای بی اثرسازی تحریم‌ها قرار داده است.
به زعم کارشناسان، سهامداری در پالایشگاه‌های کشور‌های دیگر در ازای صدور خدمات فنی و مهندسی مزایای زیادی برای کشورمان دارد. این روش علاوه بر اینکه به خنثی سازی تحریم‌ها منجر می‌شود، ارزآوری زیادی برای کشورمان دارد، زیرا نفت تبدیل به فرآورده می‌شود. از سوی دیگر، به کارگیری مهندسان ایرانی در پروژه‌های پالایشگاهی فراسرزمینی و اشتغال آفرینی برای آن‌ها نیز از دیگر مزایای این طرح به شمار می‌رود.
نظرات سیدمحمدرضا میرتاج الدینی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه‌ی مجلس را در این باره در ادامه می‌خوانید.
میرتاج الدینی در گفت‌وگو با تابناک اقتصادی ضمن تأیید سیاست وزارت نفت مبنی بر افزایش روابط نفتی و پالایشگاهی با کشور‌های همسایه تصریح کرد: اقدامات وزارت نفت در خصوص فعالیت‌های پالایشگاهی فراسرزمینی مثبت است و می‌تواند مزایای بیشماری برای کشور داشته باشد. مشارکت در پالایشگاه‌های کشور‌های دوست سیاست درستی است و در ونزوئلا شاهد نتایج خوب این رویکرد بودیم. می‌توانیم این روش را در کشور‌های دیگر پیگیری کنیم. افزایش همکاری‌های نفتی و پالایشگاهی با سایر کشورها می‌تواند به ما در بی اثرسازی تحریم‌ها کمک کند.
وی در ادامه گفت: همکاری با دیگر کشورها در زمینه‌ی پالایشگاهی باعث می‌شود که آن‌ها خوراک اولیه را از ما تهیه کنند و این موضوع منافع ما را تأمین می‌کند. مشارکت در این پالایشگاه‌ها در بی اثرسازی تحریم‌ها موثر است و باعث می‌شود کشور‌های میزبان به آن‌ها تن ندهند. وقتی افزایش روابط نفتی و پالایشگاهی را با سایر کشورها داشته باشیم، کشور‌های میزبان طالب می‌شوند که نفت ایران را حتی در شرایط تحریمی تهیه کنند. زیرا پالایشگاه هایشان به این نوع نفت وابسته هستند.
این عضو کمیسیون برنامه و بودجه‌ی مجلس خاطرنشان کرد: اینکه قرار است به جای سرمایه گذاری نقدی در پالایشگاه‌های ازبکستان در ازای صادرات خدمات فنی و مهندسی در آن‌ها سهامدار شویم، خبر خوبی است. زیرا هم می‌توانیم نفت مان را به این کشور بفروشیم و هم انتقال دانش فنی خود را به آن سوی مرز‌ها داشته باشیم.
مهندسان خوبی در زمینه‌ی طراحی و تأسیس پالایشگاه داریم که می‌توانیم از طریق صدور خدمات به سایر کشورها، آن‌ها را به کار بگیریم و برایشان اشتغال آفرینی کنیم. ضمن اینکه انتقال دانش به دیگر کشورها برایمان ارزآوری دارد. از سوی دیگر، فعال سازی ظرفیت‌های خالی پالایشگاه‌های دیگر کشورها به معنی افزایش تبدیل نفت ایران به فرآورده است که ارزش افزوده‌ی بیشتری نسبت به خام فروشی برایمان دارد.
وی در ادامه یادآوری کرد: افزایش ارتباطات با همسایگان به افزایش اثرگذاری ما در منطقه به لحاظ سیاسی کمک می‌کند. از سوی دیگر، این روابط باعث می‌شود که منافع ما و همسایگان مان با یکدیگر گره بخورد و همین امر به افزایش امنیت منطقه‌ای می‌انجامد. تمامی این مزایا علاوه بر مزیت‌های اقتصادی است که می‌توانیم از افزایش روابط نفتی و پالایشی با کشور‌های منطقه همچون عراق، سوریه، لبنان و ازبکستان به دست بیاوریم.
به گفته‌ی این عضو کمیسیون برنامه و بودجه‌ی مجلس، سیاست دولت سیزدهم مبنی بر افزایش روابط با همسایگان مزیت‌های زیادی دارد که از آن جمله می‌توان به بازارسازی برای فروش نفت کشورمان در شرایط تحریمی اشاره کرد.
وی در پایان گفت: ما در گذشته روابط بسیار خوبی با کشور‌های آمریکای لاتین داشتیم. اما وقفه‌ای در این کار افتاد و دوباره دولت سیزدهم به سمت افزایش روابط با کشور‌های این منطقه گام برداشته است. نمود این موضوع را در افزایش همکاری‌های تهران با کارکاس در زمینه‌ی پالایشگاهی دیدیم که می‌توانیم آن را یک موفقیت برای دولت فعلی به حساب بیاوریم. این روابط به فروش ۲۰۰ هزار بشکه‌ای نفت ما به ونزوئلا منجر شد که اتفاق خوبی است.
