هر چند وقت یکبار عده‌ای کم یا زیاد، بحق یا ناحق در حوزه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور مطالباتی را مطرح می‌کنند. خب تا اینجا خیلی طبیعی هست و هنه جای دنیای هم وجود داره اما مشکل جایی شکل می‌گیره که در حین مطالبات مردمی، کنشگری متغیر سوم هم آغاز می‌شه!
مهم‌ترین وجه بارز این‌جماعت، که از قضا متغیر مسقلی هم نیستند کنش معطوف به قدرته طوری که ماکیاولی در خواب هم چنین چیزی رو تصور نمی‌کرد. ( رذالت سیاسی، دروغ، تهمت و…) این کنشگر سوم با همه تفرقه و چندصدایی در یک نقطه اشتراک تاکتیکی داره اون هم سقوط نظام هست. نوع این کنشگری با ضریبی که از رسانه‌های اجتماعی می‌گیره هر نوع گفت‌وگو و مطالبه‌گری به نفع خودش مصادره و به سمت نفرت‌پراکنی و دوقطبی‌سازی سوق میده!
با حضور این متغیر سوم در صحنه سیاسی و اجتماعی ایران، چیزی به نام گفت‌وگو شکل نخواهدگرفت و سامان سیاسی هم نقطه‌ای دور از دسترسه!
ما احتیاج به انقلاب داریم اما نه انقلابی که نظام را دگرگون کند بلکه انقلابی در وزن‌دهی به کنشگران و متغیر‌های دخیل. انقلابی در حوزه کنشگری سیاسی، اجتماعی که صحنه را بر این جماعت ضد ایرانی ببنده اون وقت شاید بشه صدای همدیگر رو بشنویم وگرنه قدم به قدم به پروژه سوریه سازی ایران نزدیک خواهیم شد!
نویسنده: سعید امان‌گاه، کارشناس مسائل جامعه‌شناسی‌سیاسی
