جام جهانی بعدی که در قطر برگزار می شود، مرحله جدیدی در مخالفت با رویدادهای بزرگ ورزشی است. ژروم لاتا در مقاله خود به تحلیل انتخاب های دشوار پیش روی علاقه مندان به فوتبال می پردازد.
بدیهی است که این نخستین بار نیست که فوتبال مشکل وجدان را برای علاقه مندان خود مطرح می کند. اما اگر آنها تصمیم بگیرند جام جهانی فوتبال قطر را دنبال کنند، این بار بد نبودن برایشان دشوارتر خواهد بود.
تصمیم یک کشور کوچک بسیار ثروتمند اما بدون سنت فوتبالی به مجموعه اقدامات حقوقی بین المللی برای فساد منجر شده است. دو ماه دیگر جام جهانی در دوحه و حومه آن برگزار خواهد شد، اما دیگر قطعی نیست که این یک پیروزی برای قطر باشد، چرا که مدافعان حقوق بشری و مجامع مدافع صلح به شدت از قطر بابت چگونگی آمادگی کشور برای میزبانی از این مناسبت مهم بین المللی ورزشی انتقاد دارند و با نزدیک شدن به روزهای برگزاری جام جهانی کمپین آنها فعالتر هم خواهد شد. آنها با حضور در رسانه های بین المللی درصددند که کمپینی جهانی علیه قطر راه بیندازند.
تلفات وحشتناک انسانی که گفته می شود تا کنون هزار کشته در کارگاه های ساختمانی این کشور را موجب شده و همچنین انحراف از مبانی زیست محیطی برای ساخت هشت استادیوم با 40 تا 80 هزار صندلی برای جمعیت 800 هزار نفری انتقادتی بسیاری را موجب شده است. این در حالی است که استادیوم های مشابهی در قطر وجود دارد که جایگاه آنها در مسابقات جهانی دو و میدانی در سال 2019 پر نشدند.
دو ماه قبل از شروع مسابقات کلمه تحریم از سوی فوتبالیست های سابق مانند فیلیپ لام یا اریک کانتونا، از شخصیت ها یا افراد ناشناس مطرح می شود. با این حال هیچ کدام از سی و دو فدراسیون واجد شرایط به عدم اعزام تیم ملی خود به طور جدی فکر نمی کند.
با وجود سیاسی شدن فزاینده آنها، بیهوده است که فوتبالیست های منتخب در خانه بمانند. امتناع رسانه های تخصصی بیشتر محتمل نیست، بلکه موضوع بیشتر در معرض قرار گرفتن آنها با موضوعات بحث برانگیز است.
اکثریت قریب به اتفاق سازمان های غیر دولتی محیط زیست و حقوق بشر حتی از سیاست صندلی خالی حمایت نمی کنند و ترجیح می دهند از این رویداد برای انتقال پیام های خود استفاده کنند.
