بدبختانه حتی موضوعات بسیار مهم و ملی که نه تنها با سرنوشت ما حاضران بلکه با زندگی آیندگان این سرزمین نیز مرتبط است از این دست سطحی نگری ها در امان نبوده است. ماجرای مذاکرات وین به عنوان یکی از مهمترین مسایل «ملی» از همان ابتدا با چنین رویه هایی پیش رفت و برخی موافقان و مخالفان مانع از شنیدن صداهای عقلانی تر در این زمینه شدند.
چه آن ها که از برجام و برجام سازان حماسه ساختند و با تحلیل های سطحی مانع از واقع نگری درباره نقاط ضعف آن شدند و چه آنان که بدون توجه به واقعیات به صورت انتزاعی و فارغ دلانه شعار می دادند و عملا هر نوع مذاکره ای را ناممکن می کردند هر دو در این رویکرد شریک بودند.
منتقدان رادیکال برجام صرفا به سخن رهبرانقلاب درباره نتیجه برجام که آن را «خسارت محض» نامیدند استناد می کنند و اذن ایشان را برای مذاکره و نرمش نادیده می گیرند و غالیان طرفدار برجام صرفا به موافقت رهبری با مذاکره اشاره و ارزیابی انتقادی ایشان را از نتیجه آن از یاد می برند.
متاسفانه کمتر نشانه ای از اصلاح این سطحی نگری در برخورد با موضوع مذاکرات دیده می شود و در تازه ترین نمونه آن حضور هیات ۴۰ نفره تیم جدید مذاکره کننده ایران دستمایه این قبیل منازعات سطحی قرار گرفته است.
واقعیت این است که موضوعی در حد و اندازه های مذاکرات وین با پیچیدگی هایی که دارد نیازمند توجه و تامل در ابعاد گوناگون است و استفاده از نظر کسانی که در حوزه‌های مختلف صاحب رای و نظر هستند کمترین انتظار است. اگر در تیم مذاکره کننده پیشین نیز این موضوع مورد توجه قرار نگرفته باشد شایسته انتقاد و سرزنش است نه دفاع. اگر قرار است تیم مذاکره کننده هسته‌ای ترکیبی از مدیران اقتصادی ،سیاسی، حقوقی ،و فنی باشد باید آن را ستود . مگر می‌شود درباره رفع تحریمهای ظالمانه حرف زد بدون آنکه صاحب منصبی از بانک مرکزی ایران حضور داشته باشد . مگر می‌شود درباره مسایل فنی مذاکره کرد و کسی از سازمان انرژی اتمی کشورمان نباشد؟
قرار نیست به سبک فیلم های هندی یک نفر یا چند نفر حریف یک لشکر کارآزموده و صاحب تجربه در دنیا داری باشند. منتقدان سطحی نگر حضور پر تعداد تیم مذاکره کننده ایرانی ،عکس هفت نفره تیم مذاکره کننده دولت پیشین را منتشر می کنند و آن را نشانه قدرت می شمرند در حالی که هیات پرتعداد طرف های مذاکره را در وین سال های پیش را نادیده می گیرند.
آنچه باید نقد شود نتیجه این مذاکرات است و منتقدان تیم مذاکره کننده جدید باید قدری صبوری کنند تا نتیجه کار را ببینند.
البته باز روشن است که انتظار گرفتن نتیجه در ادوار اولیه مذاکرات چندان معقول نیست . چرا که از یک سو با کارشکنی ممتد آمریکا مواجه بوده و هستیم و از سوی دیگر ایران با ترکیبی جدید وارد عرصه مذاکرات شده است . ضمن اینکه انفعال و خود‌باختگی اروپا در مقابل آمریکا نیز از موانع اصلی در به نتیجه رسیدن مذاکرات است.
نباید فراموش کرد که تیم مذاکره کننده در هر دولتی به نمایندگی از ملت ایران در مذاکرات حضور دارد و تخریب و تضعیف آن کار عاقلانه ای نیست هر چند این نگاه نباید به بستن باب نقد مصلحانه منجر شود .
این نکته ای است که در سخنان رهبر انقلاب نیز علیرغم انتقاد ایشان به برخی نتایج مذاکرات پیشین به صراحت شنیده می شد و متاسفانه برخی منتقدان تیم مذاکره کننده پیشین به آن بی توجهی کردند و حالا ظاهرا معارضان سیاسی نظام و برخی در جریان مقابل می خواهند آن را تلافی کنند.
نمایی دیگر از تیم پر تعداد طرف مقابل
