با استفاده از روشهای زیر میتوانید این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
کوین سیستروم، زمانیکه اینستاگرام را تأسیس کرد، دوربینهای عکاسی کیفیت نازلی داشتند. بنابراین از ابزاری به نام «فلیتر عکس» کمک گرفت تا کاربرها عکسهایی جذاب به اشتراک بگذارند، غافل از اینکه «فیلتر» بعدها موجب ایجاد احساس بدبختی در اغلب کاربران اینستاگرام خواهد شد.
سارا فرایر در کتاب «بدون فیلتر، داستان اینستاگرام» میگوید: «اینستاگرام با ارائهی مداوم عکسهایی از زندگیها و سرگرمیهای بصری جذاب، مردم را وادار میکند زندگیشان را طوری پیش ببرند که شایستهی عکسگرفتن و پستکردن باشد.» در نتیجه کاربران روزانه پستهایی را میبینند که حامل این پیامها است: «من خیلی خوشبختم.» درحالیکه این عکسها تنها برشی از هزاران لحظهای است که انسانی میتواند تجربه کند. لحظاتی آمیخته با غم، شکست، ترس و ناامیدی که مخاطب تنها محکوم به تماشای لحظات شادمانیشان است، آنهم با فیلتری غلیظ و تکرارشونده.
سیاحت مکرر صفحاتی که رشد و پیشرفت پیوستهی آدمها، خانههای مجلل، سفرههایی پررنگولعاب، سفرهای پرتجمل به مناطق بکر، صورتهای زیبا و اندام استاندارد را در بوقوکرنا میکنند، موجب ایجاد حسی میشود به نام «همه کامل هستند، جز من». اینستاگرام روزانه این پیام را در ناخودآگاه آدمها حک میکند: «تو ناقص هستی».
در نتیجه اینستاگرام براساس فیلتر «چیزی که دوست داشتی باشی را به نمایش بگذار، نه چیزی که هستی» سمی مهلک برای نوجوانان و جوانان است. چراکه تلاش برای بینقص به نظر رسیدن، کسب تأییدیهی دیگران و اعتیاد ناخواسته به این اپلیکیشن میتواند موجب بروز اختلالات افسردگی و حتی خودکشی شود. بر اساس گزارش والاستریت ژورنال در سال ۲۰۲۱، بزرگترین نگرانی دختران در فضای اینستاگرام، زیبایی ظاهری و نگرانی پسران موفقیتهای مالی است. در نتیجهی شکاف بین واقعیت و آرزو زمینه برای بروز ناراحتیهای روانی و خودکشی فراهم میشود و تمام اینها وقتی اتفاق میافتد که جوانان باید در حال تجربهی بهار زندگیشان باشند؛ نه تجربهی خزانی که بهار بوده است.
فاطمه مرادی
اشتراک گذاری
با استفاده از روشهای زیر میتوانید این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.