به نظر نویسنده دلیل مقاومت ایران بر مطالباتش در مذاکرات هسته‌ای، افزایش قیمت نفت است. ادعای یادداشت این است که ایران نه عواقبی برای عدول از برجام پرداخت کرده و نه بابت حملات یمن به عربستان و امارات، هزینه مستقیمی را متحمل شده است.
به باور نویسنده، انگیزه امضای برجام توسط ایران، فشارهای چندجانبه آمریکا و متحدانش در دوران اوباما بود. امروزه نیز تنها راه وادارسازی ایران این است که احساس کند «بقای رژیم» در خطر است. این امر مستلزم آن است که ایران متقاعد شود آمریکا در صورت لزوم از گزینه نظامی برای جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای استفاده خواهد کرد.
تحریم خرید نفت ایران توسط چین و هماهنگی گسترده با ترکیه، عراق، آذربایجان، ترکمنستان، پاکستان و حتی افغانستان در زمینه‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک برای کنترل مسیرهای ترانزیت ایران و اجرای سرسختانه تحریم‌ها از دیگر پیشنهادات نویسنده است.
نویسنده اذعان می‌کند در زمانی که جنگ اوکراین، رکود اقتصادی و جاه‌طلبی‌های چین در مرکز توجهات کاخ سفید قرار دارد، اقناع آمریکا به افزایش فشار بر ایران، دشوار است. اما باید تصمیم‌گیران دولت بایدن را متقاعد ساخت که ادامه مسیر فعلی برای منافع آمریکا، خطرناک‌تر است.
در این یادداشت ادعا شده که اگر ایران به سمت غنی‌سازی ۹۰ درصدی حرکت کند و آمریکا ناتوان از اقدام باشد، ممکن است اسرائیل خود تدبیری بیندیشد. تعبیری که در آن نوعی تهدید به اقدام نظامی مستقل علیه ایران، نهفته است.
