گروه بین المل-حامد رحیم پور تحلیلگر مسائل بین الملل و فعال رسانه ای طی یادداشتی نوشت : این روزها با انتشار نتایج انتخابات پارلمانی لبنان، مطالبی درباره کرسی‌های حزب الله و همپیمانان آن در رسانه‌های رسمی و فضای مجازی منتشر می‌شود که بعضاً از دقت کافی برخوردار نیست. افرادی که معتقد به شکست حزب الله در انتخابات هستند به از دست رفتن اکثریت مطلق و کاهش شمار کرسی ها از 71 به 62 اشاره می کنند در حالی که هیچ اشاره ای به سه موضوع نمی کنند:اول اینکه شمار آراء مردمی حزب الله و متحدانش در انتخابات جدید افزایش یافته است.
به گزارش بولتن نیوز، دوم اینکه حزب الله و متحدانش بیشترین کرسی های پارلمانی را در اختیار دارند. سوم اینکه شمار کرسی های حزب الله و امل در پارلمان جدید از 28 به 31 کرسی(با احتساب سه نماینده ائتلاف کننده با حزب ا… یعنی جمیل السید، ینال الصلح و ملح الحجیری) افزایش یافته است. یعنی جریان رقیب حز ب‌الله نه تنها در مناطق شیعه توفیقی نداشته که در مناطق مسیحی و سنی هم کرسی‌هایی به حز ب‌الله رسیده است،همچنین سبد آراء نامزدهای شیعه نسبت به دور قبل افزایش هم پیدا کرده است. در عین حال آنچه که انتخابات اخیر را متفاوت از قبل کرد، کاهش کرسی‌های جریان ملی آزاد- حزب مسیحی به رهبری جبران باسیل، داماد میشل عون- رئیس جمهور فعلی است که در ائتلاف با ح ب‌الله قرار دارد و برخی کرسی‌های خود را به حزب القوات اللبنانیه یعنی همان نیروهای فالانژ تحت رهبری سمیر جعجع واگذار کرد که ناشی از رقابت‌های درون طایفه‌ای مسیحیان مارونی است. اما این بدان معنا نیست که طیف رقیب حائز اکثریت شده است. همچنین نهادهای مدنی و فعال در اعتراضات علیه فساد که بسیاری از آنها با حمایت مالی و رسانه‌ای کشورهای غربی وارد انتخابات شدند، سیزده کرسی به دست آوردند.البته هنوز موضع این گروه نوظهور دقیقا مشخص نیست. اینکه چه تعداد از این نمایندگان مستقل به سمت کدام جریان سیاسی متمایل شود در روند شکل‌گیری رویکرد مجلس آینده لبنان تاثیر مستقیم دارد اما آنچه که مسلم است هیچ‌یک از گروه‌های سیاسی در پارلمان اکثریت مطلق نخواهند داشت. نکته‌ای که در سخنان اخیر سیدحسن نصرالله نیز بر آن تاکید شد.دبیرکل حزب الله لبنان تأکید کرد: “هیچ گروهی سیاسی‌ای در کشور نیست که بتواند ادعا کند اکثریت پارلمانی از آن‌هاست. تاکنون تمام افراد مورد احترام و منطقی چنین ادعایی نکرده‌اند.
ما امروز در برابر مجموعه‌ای از فراکسیون‌های پارلمانی و احزاب سیاسی و نمایندگان جدید و مستقل قرار داریم که شاید مصلحت لبنان و مردم کشور در همین چیزی بوده که رخ داده و در اینکه نه این گروه و نه آن گروه اکثریت را به دست نیاوردند.”در واقع، سیدحسن نصرالله با این اظهارنظر خود مشخصا تکثر سیاسی و متکثر بودن جامعه لبنان را بار دیگر مورد تأکید قرار داده است.به هر روی،این نکته انکارناپذیر است که اساساً دموکراسی در لبنان از نوع توافقی است و اگر دخالت کشورهای دیگر مانعی ایجاد نکند، لزوماً نتایج انتخابات، تعیین کننده نهایی سیاست‌های حاکم بر کشور نیست. معمولاً اکثریت و اقلیت در پارلمان، نسبی است و به اکثریت مطلق که جریانی را فعال مایشاء کند، نخواهد رسید،کما اینکه بارها اتفاق افتاده که مطالبات و تمایلات فرد یا گروهی خاص، مانع تشکیل دولت شده است.با این حال،جریان ۱۴ مارس از هم‌اکنون زمزمه‌های تغییر رئیس مجلس را آغاز کرده است در مقابل حزب‌الله به‌عنوان متحد اصلی جنبش امل اعلام کرده تنها گزینه طایفه شیعه برای ریاست مجلس نبیه بری است و طوایف دیگر حق اعمال نظر ندارند.به هر روی،باید در انتظار کشمکش میان جریان‌های سیاسی حامی محور مقاومت با جریان ۱۴ مارس بر سر تشکیل دولت آینده و انتخاب رئیس جمهور باشیم.نتایج انتخابات و اوضاع منطقه‌ای و بین‌المللی به گونه‌ای است که لبنان را بازهم قطبی‌تر و رادیکال‌تر خواهد کرد. پارلمان بیش از گذشته به دو بخش نیروهای نزدیک به مقاومت و نیروهای نزدیک به محور آمریکا و عربستان تقسیم می‌شود و این روند هم در انتخاب نخست‌وزیر و نیز به صورت گسترده‌تر در انتخاب رئیس‌جمهور دشواری‌های بسیاری را ایجاد خواهد کرد.درواقع انتخابات پارلمانی اخیر نه‌تنها قفل سیاست در لبنان را بازنخواهد کرد، بلکه بر شکاف‌ها و تضادها خواهد افزود
