۱️⃣ صراحت در اهداف راهبردی
ناتو با تقویت حضور نظامی خود می‌بایست صراحتاً سه هدف استراتژیک را دنبال نماید. اول اطمینان خاطر به دولت‌های متحد، دوم بازدارندگی در برابر اراده روسیه و سوم اجبار روسیه به عقب‌نشینی در صورت اقدام نظامی.
۲️⃣ استفاده از طیف متنوع نیروها
ناتو می‌بایست علاوه بر منابع و توان‌مندی‌های متعارف مانند تسلیحات سنگین و نیروهای پیاده‌نظام، از طیف مختلفی از نیروها و ظرفیت‌های کشورهای عضو استفاده کند. از جت‌های واکنش سریع، نیروهای آبی‌خاکی، و موشک‌های دوربرد تا قابلیت‌های دفاع سایبری، ارتباطات استراتژیک و عملیات اطلاعاتی.
۳️⃣ مکان‌یابی
تعیین مناطق ژئوپلتیک اهمیت جدی دارد. مکان‌یابی را باید طوری تنظیم نمود که استقرار واحدهای نظامی بتواند تأثیر مناسب را برای بازدارندگی علیه روسیه ایجاد کند. علاوه بر کشورهای مذکور در مقدمه این گزارش، رومانی، بلغارستان و ترکیه به دلیل همسایگی با دریای سیاه اهمیت جدی و حیاتی دارند.
۴️⃣ استفاده از تمامی ابزارها
علاوه بر حضور مستقیم نظامی، لازم است ناتو از ابزارها و فرآیندهای مکمل نیز بهره ببرد. برگزاری مانورهای مشترک با شرکای خارج از ائتلاف، افزایش سرمایه‌گذاری در زمینه لجستیک و تقویت همکاری با اتحادیه اروپا، از این جمله است.
۵️⃣ پیش‌بینی اقدام روسیه
پاسخ نامتقارن روسیه می‌تواند شامل «درگیری در منطقه خاکستری» یا «تهاجم ترکیبی» باشد. رهبران ناتو باید طوری برنامه‌ریزی کنند که مأموریت‌های جدید «پیشگیرانه، متناسب و غیرتحریک‌کننده» باقی بمانند.
✅ گسترش رو به جلوی حضور نظامی ناتو، از وضعیت میدانی نبرد اوکراین متأثر خواهد بود. در صورت سقوط کی‌یف و یا حصول توافقی که روسیه دست برتر را داشته باشد، احتمال اینکه مسکو بتواند آمریکا و ناتو را در قبال امتیازاتی وادار به عقب‌نشینی کند وجود دارد.
