🔸 پذیرش دیپلمات‌های طالبان از نیازمندی‌های دوسویه پکن و این گروه به یکدیگر حکایت دارد. با اینکه پس از استقرار طالبان، پروژه‌های اقتصادی چین در افغانستان به حالت تعلیق درآمده ولی مهم‌ترین نگرانی‌های چین، امنیتی است. به همین دلیل پکن کریدور واخان به سین‌کیانگ در شمال شرق افغانستان را تا حد زیادی مسدود کرده است.
🔸 پکن علاوه بر نگرانی نسبت به سرایت تروریسم تکفیری به مناطق اویغورنشین، برای امنیت پروژه‌های «یک کمربند، یک جاده» و اتباع و کارگران چینی آنها در پاکستان و کشورهای آسیای مرکزی نیز نگران است. طالبان نیز به شناسایی رسمی، کمک‌های اقتصادی و در آینده تسلیحات نظامی چین برای تثبیت و تداوم قدرت خود نیاز دارد.
🔸 به نظر می‌رسد یکی از پیامدهای اقدام چین، تسهیل مسیر به رسمیت شناختن این حکومت توسط دیگر بازیگران منطقه‌ای در غرب آسیا باشد که فاصله آنها با آمریکا در دولت بایدن افزایش یافته و در مقابل با مسکو و پکن روابط مساعدتری یافته‌اند. عربستان سعودی و امارات می‌توانند دولت‌های بعدی باشند که دیپلمات‌های طالبان را میزبانی می‌کنند.
✅ چین پس از پاکستان و روسیه، سومین دولتی است که میزبان دیپلمات‌های گروه طالبان می‌شود. نگرش این سه بازیگر به حکومت طالبان، اشتراکات مهمی با یکدیگر دارد. هر سه نگرانی‌های امنیتی درباره گروه‌های تکفیری و شبه‌نظامی دارند و در عین حال نسبت به مسائل حقوق‌بشری در افغانستان حساسیت کمتری نشان می‌دهند.
