۱️⃣ به نظر آنا بورشچوسکایا، واکنش دولت‌ها و بازیگران منطقه‌ای از روابط عمل‌گرایانه پوتین حکایت دارد. سوریه رسماً از حمله حمایت کرده، ایران تا حدی جانب مسکو را گرفته و دولت‌های عربی نیز به حمایت از اوکراین برنخاستند. صرفاً ترکیه و اسرائیل سعی کردند با حمله مخالفت کنند. موفقیت پوتین باعث خواهد شد تا متحدان آمریکا در خاورمیانه بیشتر به سمت تنوع در سیاست خارجی و روابط نزدیک با مسکو حرکت کنند.
2️⃣ سونر کاگاپتای نیز معتقد است ترکیه از این بحران به عنوان فرصتی برای بهبود روابط با واشنگتن استفاده خواهد کرد. رقابت آنکارا و مسکو در دریای سیاه سبب می‌شود تا اردوغان، کی‌یف را متحدی در برابر توسعه نفوذ کرملین در این محدوده تلقی کند. آمریکا ممکن است از این فرصت برای گفتگوهای راهبردی با ترکیه درباره همکاری در شرق اروپا، شمال و شرق سوریه، توقف خرید سامانه S400 از روسیه و هم‌چنین فروش F35 به ترکیه استفاده کند.
۳️⃣ به عقیده گرانت راملی بعید است در کوتاه‌مدت، موقعیت نظامی ایالات متحده در خاورمیانه تحت تأثیر مستقیم بحران اوکراین قرار گیرد. بی‌عملی آمریکا در این بحران، بی‌اعتمادی متحدان منطقه‌ای‌اش در خاورمیانه را نسبت به حمایت‌های آمریکا، افزایش خواهد داد. آمریکا با اِعمال تحریم‌هایی در خصوص ممنوعیت خرید تسلیحاتی از مسکو می‌تواند از تعمیق روابط این متحدان با کرملین جلوگیری کند.
✅ به نظر می‌رسد روابط متحدان آمریکا در غرب آسیا با مسکو عمیق‌تر از آن باشد که حمله به اوکراین، تأثیری بلندمدت در آن بگذارد. زیرا بر اساس نیازمندی‌هایی اساسی شکل گرفته است. رژیم صهیونیستی برای تداوم حملاتش به سوریه به مسکو نیاز دارد. عربستان و امارات نیز در اوپک‌پلاس با روسیه مشارکت دارند و برای برخی خریدهای تسلیحاتی به کرملین رجوع می‌کنند.
