یکی از روایت های بی پشتوانه ای که جریان های سیاسی و رسانه ای غربی و عبری در سال های گذشته سعی در ته‌نشین کردن آن در ذهن افکار عمومی منطقه داشته اند این بوده که جریان مقاومت در عراق، تا حد زیادی حمایت مردمی خود را از دست داده و صرفا به یک جریان نظامی و امنیتی تبدیل شده است. در حقیقت، این روایت سازی سعی داشته تا مقدمه لازم برای ضربه زدن به جبهه مقاومت در عراق را فراهم کند. حال نتیجه انتخابات پارلمانی اخیر عراق نشان داد تا چه اندازه این روایت پوچ و غلط است.
عراق به تازگی شاهد برگزاری انتخابات پارلمانی در این کشور بود. انتخاباتی که با رقابت بر سر 329 کرسی پارلمان این کشور از سوی گروه ها و جریان های سیاسی مختلف همراه بود. در نهایت، احزاب و گروه های سیاسی شیعی توانستند 197 کرسی را به خود اختصاص دهند و به یک پیروزی تاریخی دست یابند. ائتلاف توسعه و آبادانی به رهبری محمد شیاع السودانی نخست وزیر عراق نیز با کسب 46 کرسی، پیشتاز انتخابات پارلمانی عراق شد.
با این همه، آنچه در مورد انتخابات اخیر بسیار برجسته و جدی است این موضوع می باشد که این انتخابات، در نوع خود نگرانی های جدی را برای قدرت های غربی، رژیم اشغالگر قدس و البته برخی دولت های مرتجع عربی منطقه ایجاد کرده است. موضوعی که در نوع خود تحت تاثیر 4 مولفه راهبردی است.
یک: شکست یک روایت پوچ علیه جبهه مقاومت در عراق
یکی از روایت های بی‌پشتوانه ای که جریان های سیاسی و رسانه ای غربی و عبری در سال های گذشته سعی در ته نشین کردن آن در ذهن افکار عمومی منطقه داشته اند این بوده که جریان مقاومت در عراق، تا حد زیادی حمایت مردمی از خود را از دست داده و صرفا به یک جریان نظامی و امنیتی تبدیل شده است. در حقیقت، این روایت سازی سعی داشته تا مقدمه لازم برای ضربه زدن به جبههمقاومت در عراق را فراهم کند.
با این حال، پیروزی چشمگیری احزاب و گروه های سیاسی نزدیک به جبهه مقاومت در عراق نشان داد تا چه اندازه این روایت پوچ و بی‌پایه است. در عین حال، بار دیگر اثبات شد که ایده مقاومت در منطقه از بنیان های مردمی و ریشه داری برخوردار است که هیچ فرد یا کشوری نمی تواند نسبت به آن ها بی‌اعتنا باشد. موضوعی که حتی پس از انتخابات عراق با اعتراف جریان ها و گروه های مخالف با جبهه مقاومت در منطقه نیز همراه بوده است.
دو: رکوردزنی معنادار مشارکت عراقی ها در انتخابات
پیش از برگزاری انتخابات اخیر پارلمانی در عراق، مقتدی صدر از تحریم انتخابات حرف زد و البته که انتظار می‌رفت حامیان وی نیز این انتخابات را تحریم کنند. جریان مقتدی صدر در سال های گذشته تا حدی در جبهه مقابل گروه ها و جریان های سیاسی قرار داشته که به جبهه مقاومت نزدیک هستند. با این حال، در کمال ناباوری، مشارکت عراقی ها در انتخابات کنونی بیش از 55 درصد بود این در حالی است که در انتخابات پیشین پارلمانی عراق، این میزان مشارکت چیزی در حدود 41 درصد بود. این حضور معنادار عراقی ها در انتخابات و عدم تبعیت آن ها از گزاره تحریم انتخابات، هم برای جبهه مقاومت عراق و هم کلیت جامعه و حکمرانی عراق یک پیروزی بزرگ بود و سطح انسجام ملی عراق را بیش از پیش افزایش داد.
این مساله به ویژه در شرایط کنونی که دشمنان عراق و مقاومت در منطقه مدام سعی در تنش‌آفرینی علیه این کشور دارند، از ابعاد راهبردی معناداری برخوردار است و می تواند هرگونه ماجراجویی احتمالی علیه عراق را به یک امری پرهزینه و خطرناک برای هر بازیگر خارجی تبدیل کند.
سه: حضور قابل توجه اهل تسنن عراق در انتخابات
دشمنان عراق سال های سال است که با تحریک اختلافات قومی و مذهبی در عراق به دنبال تحققاهداف و منافع خودشان به ضرر ملت عراق بوده و هستند. با این حال، رکوردزنی قابل توجه حضور اهل تسنن عراق در انتخابات اخیر این کشور این پیام مهم را به ذهن متبادر می کند که آن ها نیز نظام سیاسی و حکمرانی کنونی کشورشان را واجد ویژگی های لازم برای حل مشکلات عراق در منظر می‌گیرند.
این یعنی عراق در وضعیت کنونی به انسجام ملی و سیاسی مناسبی رسیده و خودِ همین مساله، زمینه های تفرقه‌افکنی خارجی و توطئه‌چینی علیه عراق را تا جای ممکن کاهش می دهد. به بیان ساده تر، اهل تسنن عراق نیز همچون شیعیان و دیگر گروه های قومی و مذهبی، حل مشکلات کشورشان را در داخل سازوکارهای حکمرانی عراق و نه خارج از آن جستجو می کنند. این موضوع از چشم اندازی کلان برای عراق قدرت ساز و برای دشمنان این کشور، مایه نگرانی است.
چهار: نگرانی محور عبری-عربی-غربی از تحولات آتی
پیروزی قابل توجه احزاب و گروه های سیاسی شیعی و نزدیک به جبهه مقاومت در انتخابات عراق سبب شده تا برخی تحلیلگران عبری-عربی و غربی ابراز نگرانی کنند که هیچ بعید نیست از طریق ائتلاف آن ها در پارلمان عراق، شاهد تصویب قانونِ حشدالشعبی باشیم. قانونی که به موجب آن حشدالشعبی به یک سازمان نظامی رسمی در سازوکارهای حکمرانی عراق تبدیل می شود و بسیاری معتقدند که این سازمان می تواند چیزی شبیه به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در عراق باشد. تحقق این سناریو هم برای دولت های غربی، هم رژیم اشغالگر قدس و هم برخی رژیم های مرتجع عربی منطقه، یک کابوس بزرگ و نگران‌کننده است. این در حالی است که در وضعیت کنونی، حداقل بسترهای نظری و سیاسی لازم برای تحقق این مساله کاملا محیا شده است.
