خواسته ها بر توقف جنگ علیه غزه و انتقال به مذاکراتی متمرکز بود که منجر به توافق تبادل اسرا شود که همه گروگان‌های اسرائیلی را بازگرداند، زیرا این تنها راه پایان دادن به رنج آنها و نجات جان آنها است.
به نقل از الجزیره، اسرائیل امروز شاهد اعتصاب گسترده‌ای است که بازار کار را فلج کرده و فعالیت‌های مختلف زندگی را پس از امتناع بیش از یک میلیون اسرائیلی از کار برای یک روز کامل، دچار رکود کرده است.
این اقدام در اعتراض به ادامه جنگ در غزه و درخواست از دولت برای توقف جنگ و تمرکز بر مذاکرات برای دستیابی به توافق با جنبش مقاومت اسلامی (حماس) صورت گرفت که تبادل اسرا و بازگرداندن همه گروگان‌های اسرائیلی را تضمین می‌کند.
این اعتصاب توسط “انجمن خانواده‌های اسرا” با مشارکت اسرای آزاد شده از توافقات قبلی، به همراه جنبش‌های اعتراضی و اتحادیه‌های صنفی متعدد رهبری شد و احزابی از جناح اپوزیسیون اسرائیل نیز به آن پیوستند.
علیرغم اینکه اتحادیه کارگری (هیستادروت) رسماً از آن دعوت نکرد، اما آزادی مشارکت را به اتحادیه‌ها واگذار کرد، که در بسته شدن صدها هزار کسب‌وکار تجاری که به کارکنان خود مرخصی اختیاری با حقوق دادند، منعکس شد.
۱/ خواسته های و شرکت کنندگان
خواسته ها بر توقف جنگ علیه غزه و انتقال به مذاکراتی متمرکز بود که منجر به توافق تبادل اسرا شود که همه گروگان‌های اسرائیلی را بازگرداند، زیرا این تنها راه پایان دادن به رنج آنها و نجات جان آنها است.
خانواده‌های اسرا و تعدادی از آزادشدگان، به همراه اتحادیه‌های صنفی، مقامات محلی و سازمان‌های مدنی و حقوق بشری در این اعتصاب شرکت کردند. همچنین صدها هزار کسب‌وکار تجاری درهای خود را بستند و به کارکنان خود برای شرکت در این فعالیت‌ها مرخصی دادند.
این فعالیت‌ها از ساعات صبح تا عصر ادامه دارد و شامل راهپیمایی‌ها و تظاهرات گسترده در شهرهای بزرگ مانند تل آویو، قدس و حیفا شده است.
این فعالیت‌ها با آمادگی‌های امنیتی شدید همراه است، زیرا پلیس واحدهای بزرگی را در اطراف تل آویو و شهرهای مرکزی مستقر کرده است تا از هرگونه درگیری یا تلاش برای بستن جاده‌های حیاتی جلوگیری کند. با این حال، این صحنه دارای جنب و جوش اعتراضی بی‌سابقه‌ای بود که پیامی واضح را به دولت منتقل کرد.
بدین ترتیب، این اعتصاب از یک مطالبه انسانی برای خانواده‌های اسرا به یک آزمون سیاسی فشار بر دولت بنیامین نتانیاهو -که به اتهام ارتکاب جنایات جنگی در غزه تحت تعقیب دادگاه بین‌المللی کیفری است- تبدیل شد که علیرغم گسترش هزینه‌های انسانی و اقتصادی، همچنان بر جنگ اصرار دارد.
۲/ اعتصاب عمومی
فعالیت‌های اعتصاب از ساعات صبح در شهرها و شهرک‌های مختلف آغاز شد و صدها مقام محلی به رهبری شهرداری تل آویو، به همراه سازمان‌های مدنی و حقوق بشری از آن حمایت کردند. همچنین شرکت‌های بزرگ به کارکنان خود اجازه شرکت دادند.
روز اعتراضی شامل راهپیمایی‌ها، سخنرانی‌ها و دیدار با نجات یافتگان از اسارت و خانواده‌های گروگان‌ها، علاوه بر فعالیت‌های نمادین در “میدان گروگان‌ها” در تل آویو بود که آن را به روزی بی‌سابقه از زمان آغاز جنگ تبدیل کرد.
به گفته روزنامه اقتصادی “د مارکر”، تعطیلی کسب‌وکارها و توقف تقریباً کامل در بازار کار منجر به خسارات مستقیمی به ارزش میلیاردها شکل شد.
روزنامه اقتصادی “گلوبس” تخمین زد که این اعتصاب در یک روز میلیاردها شکل به اقتصاد رژیم اسرائیل خسارت وارد کرده است، اما تأثیر اقتصادی هدف اصلی نبود، بلکه وسیله‌ای برای فشار بر دولت بود.
به گفته این روزنامه، این اعتصاب پیامی را منتقل کرد مبنی بر اینکه جامعه مدنی قادر است چرخ اقتصاد را برای تحمیل خواسته‌های سیاسی و انسانی خود مختل کند. همچنین موضع “هیستادروت” که رسماً از آن دعوت نکرد، اما به اتحادیه‌ها اجازه مشارکت داد، در انعکاس تعادل بین محاسبات صنفی و ملاحظات سیاسی برجسته شد.
۳/ ابزار فشار مردمی
ناظران معتقدند که این اعتصاب یک رویداد اعتراضی گذرا نبود، بلکه نقطه عطفی آشکار برای عمق بحران داخلی بود، زیرا فشارهای اقتصادی، پیام مستقیم سیاسی و حرکت مردمی گسترده را با هم ترکیب کرد.
در “میدان گروگان‌ها” در تل‌آویو، سخنرانی‌هایی ایراد شد و ملاقات‌هایی با بازماندگان و خانواده‌های قربانیان انجام شد، علاوه بر نمایش‌های نمادین برای یادآوری فاجعه گروگان‌ها، معترضان همچنین خیابان‌های اصلی را بستند که باعث فلج شدن ترافیک در برخی مناطق شد.
رافید دروکر، تحلیلگر سیاسی کانال ۱۳ اسرائیل، گفت که هدف واضح بود: فشار بر دولت نتانیاهو برای توقف جنگ و روی آوردن به مذاکرات معامله تبادل. اما او افزود که دولت سرسختی نشان داده و به ادامه جنگ و پیشروی به سمت اشغال غزه رأی داده است، که این امر بحران اعتماد داخلی را عمیق‌تر کرده است.
دروکر اشاره کرد که اعتصاب نشان داد که جامعه اسرائیل دیگر ساکت نیست و دولت نتانیاهو با یک بحران سیاسی داخلی روبرو است که ثبات و بقای آن را تهدید می‌کند.
۴/قمار نتانیاهو
یائیر گولان، رئیس حزب دموکرات‌ها، معتقد است که دولت نتانیاهو نظر اکثریت را نادیده می‌گیرد و جنگ را به شکلی “دیکتاتوری” تحمیل می‌کند، و تاکید کرد که اعتصاب، فلج شدن اقتصاد و پر شدن خیابان‌ها از معترضان، تنها راه‌های نجات اسرائیل از چیزی است که او “قمار خطرناک” از طریق اشغال غزه علیرغم مخالفت ارتش و دستگاه‌های امنیتی خواند.
گولان در اظهاراتی به روزنامه “هاآرتس” گفت که نتانیاهو “همانطور که نفس می‌کشد، دروغ می‌گوید” و افزود: “دروغ بزرگ و خطرناک‌تر مربوط به جنگ در غزه و توجیه آن با شعار پیروزی مطلق است.”
وی تاکید کرد که فشار مردمی از طریق اعتصاب و راهپیمایی‌ها صرفاً یک اعتراض نیست، بلکه ابزاری برای وادار کردن دولت به بازنگری در سیاست خود در قبال جنگ است، و معتقد است که ادامه نادیده گرفتن صدای مردم، هزینه‌های انسانی، سیاسی و امنیتی زیادی را برای اسرائیل در پی خواهد داشت.
به گفته ایتامار آیخنر، تحلیلگر سیاسی در روزنامه “یدیعوت آحارونوت”، این اعتصاب پیامی مستقیم به نتانیاهو بود، زیرا خواسته‌ها فقط به ورود کمک‌ها یا بهبود شرایط انسانی محدود نمی‌شد، بلکه بر توقف جنگ و روی آوردن به مذاکرات معامله تبادل متمرکز بود.
آیخنر توضیح داد که نتانیاهو با یک دوراهی مضاعف روبرو است که عبارت است از فشارهای خانواده‌های اسرا و عموم مردم که نارضایتی آنها از طولانی شدن جنگ افزایش می‌یابد، در مقابل اتکای سیاسی او به سخنرانی “تصمیم‌گیری نظامی” در غزه.
او گفت: “معضلی که نتانیاهو با آن روبرو است واضح است: آیا تسلیم خواسته‌های خیابان می‌شود یا به شرط‌بندی روی جنگ ادامه می‌دهد، حتی به قیمت شکاف داخلی و انزوای بین‌المللی اسرائیل؟”
۵/ تأثیر اعتصاب
بن کسپیت، تحلیلگر سیاسی در روزنامه “معاریو” معتقد است که این اعتصاب نشان‌دهنده یک تحول اساسی در صحنه سیاسی اسرائیل است، زیرا خانواده‌های اسرا دیگر صرفاً یک طرف انسانی نیستند، بلکه به یک نیروی سیاسی و اجتماعی فعال تبدیل شده‌اند.
وی افزود که این خانواده‌ها موفق شده‌اند رنج خود را به یک مسئله ملی تبدیل کنند که پژواک آن در هر خانه‌ای شنیده می‌شود و افکار عمومی اسرائیل بیشتر متقاعد شده‌اند که راه حل در مذاکره و انعقاد معامله تبادل است، با این حال، نتانیاهو همچنان به گزینه جنگ طولانی و اشغال غزه پایبند است و به سخنرانی امنیتی به عنوان ابزاری برای ماندن در قدرت تکیه می‌کند.
ناظران معتقدند که این اعتصاب اسرائیل را بر سر یک دوراهی سرنوشت‌ساز قرار می‌دهد، یا دولت به نبض جامعه پاسخ می‌دهد و زندگی گروگان‌ها و آینده ثبات را در اولویت قرار می‌دهد، یا به راه جنگ ادامه می‌دهد که چیزی جز خونریزی بیشتر، تفرقه داخلی، و خسارات اقتصادی و سیاسی به همراه نخواهد داشت.
