فارنپالیسی این تحلیل را به سرمایهگذاری نتانیاهو بر انتخابات آمریکا و اتکای او به ترامپ اختصاص داده و مزایا و معایب این ترجیح را مورد توجه قرار دادهاست. توجه شما را به بخشهای مهم این تحلیل جلب میکنیم.
اسرائیل بدون توجه به اینکه چه کسی برنده انتخابات پیش رو است، به حمایت کامل رئیس جمهور بعدی ایالات متحده نیاز دارد. با این حال به نظر میرسد نتانیاهو مایل است روی نامزدی سرمایه گذاریکند که اتفاقا غرایز سیاسی او عمدتاً در تضاد با منافع اسرائیل است.
نتانیاهو همیشه بیشتر از دموکراتها در کنار جمهوری خواهان احساس دوستی داشته است.
اسرائیلیها در میان دموکراسیهای غربی در حمایت از ترامپ برجسته هستند. نظرسنجی اخیر توسط کانال 12 اسرائیل، نشان داد که 66 درصد گفتند که او نامزد مورد نظر آنهاست، در مقابل فقط 17 درصد با هریس موافق بودند در کنار 17 درصد دیگری که نظری نداشتند.
در مقایسه، نظرسنجی انجام شده توسط گالوپ اینترنشنال از 43 کشور (اما نه اسرائیل) نشان داد که 54 درصد از پاسخ دهندگان هریس را ترجیح می دهند که بیش از دو برابر سطح حمایت از ترامپ است.
اما محبوبیت ترامپ بیشتر به خاطر اولین دوره ریاست جمهوری اوست، زمانی که سفارت ایالات متحده را به اورشلیم(بیت المقدس) منتقل کرد، حاکمیت اسرائیل بر بلندی های جولان را به رسمیت شناخت، از توافق هسته ای ایران خارج شد و توافق ابراهیم را تنظیم کرد که روابط بین اسرائیل و عربستان را عادی کرد.
با این همه در این محاسبهها به نظر می رسد این واقعیت که ترامپ همچنین طرح صلحی را پیشنهاد کرد که خواستار تشکیل کشور فلسطینی بود و برنامههای نتانیاهو برای الحاق بخشی از کرانه باختری را نادیده گرفت، فراموش شده است. همچنین اسرائیلی ها تمایل دارند ژست های مثبت را نشان دهنده عشق ترامپ به اسرائیل بدانند، اما سوابق کلی این ادعا را تأیید نمیکند.
به نقل از مشاوران ترامپ گفته شده است که این احتمال وجود دارد که ترامپ با تحت فشار قرار دادن اسرائیل برای توافق با آتش بس و آزادی گروگان ها از رویکرد بایدن پیروی کند. از آنجایی که به نظر می رسد ترامپ مشتاق است تا دستاورد توافق ابراهیم را با توافقی بین اسرائیل و عربستان سعودی به پایان برساند، نتانیاهو ممکن است خود را تحت فشار دولت ترامپ قرار دهد تا خواسته های عربستان برای پیشرفت به سوی تشکیل کشور فلسطین را برآورده کند.
در مورد ایران، ترامپ علناً موضع سختی اتخاذ کرده است، اما نه آنقدر که نتانیاهو میخواهد. ترامپ از تشدید کمپین فشار حداکثری خود بر تهران صحبت کرده است، اما منظور او تحریم های اقتصادی سنگین تر است، نه جنگ.
در صورت پیروزی، ترامپ، هرگز مجبور نخواهد شد دوباره با رأی دهندگان رو به رو شود و پس از فردای پیروزی میتواند هر کاری که می خواهد انجام دهد. او و نتانیاهو ممکن است فعلاً آشتی کرده باشند، زیرا از نظر سیاسی به یکدیگر نیاز دارند، اما ترامپ از آن دسته افراد بخشنده نیست و نافرمانی را ساده نمیگیرد. اگر این دو بر سر ایران، سیاست فلسطین یا شروط عادی سازی عربستان سعودی با هم درگیر شوند، این دوستی به راحتی می تواند از بین برود.
تیم سیاست خارجی ترامپ احتمالاً شامل تعداد زیادی از حامیان «اول آمریکا» است که ممکن است اسرائیل را دوست داشته باشند اما از درگیر کردن ایالات متحده در جنگهای همیشگی خاورمیانه بیزارند، حتی زمانی که اسرائیل یک طرف این میدان است. کسانی که در میان مشاوران او از سیاست خارجی فعال تر ایالات متحده حمایت می کنند، بر چین متمرکز هستند. آنها نیز مانند دولت بایدن، ایران را موضوع ثانویه میدانند و نمیخواهند منابعی را به تهدید آن اختصاص دهند.
مهم نیست چه کسی برنده می شود. در چهار سال آینده اسرائیل-ایالات متحده روابط احتمالاً سخت تر از دوران ریاست جمهوری بایدن خواهد بود. بایدن دوست واقعی اسراییل بود و آماده بود برای کمک به اسراییل در یک بحران با هزینه گزاف سیاسی. بعید است که ساکن بعدی کاخ سفید خواه ترامپ باشد یا هریس همین کار را انجام دهد.