دیدگاه‌های ترسناک ترامپ و دوستان اش درباره زنان به‌عنوان اشیاء جنسی یا خوک تقریبا قدیمی است. آن چه جدید است روشی می‌باشد که راست‌های نو در ترویج زن ستیزی از طریق فضای مجازی دنبال می‌کنند و این گونه به مردان جوان القا کرده اند که زنان قدرت آنان را ربوده‌اند.
ربکا تریستر؛ نویسنده و روزنامه نگار آمریکایی و از نویسندگان نشریه “نیویورک مگزین” و از سردبیران مجله “اِل” بزرگترین و پرتیراژترین مجله مد و پوشاک جهان است. او پیش‌تر برای نشریه “نیوریپابلیک” نیز می‌نوشت. کتاب معروف او تحت عنوان “تمام بانوان مجرد” چاپ شده در سال ۲۰۱۶ میلادی است که در آن تاریخچه و شرایط تغییر زنان مجرد در آمریکا را شرح می‌دهد. او اشاره می‌کند که چگونه پرورش دوستی‌های زنانه و جستجوی استراتژی‌های جایگزین برای ایجاد تعادل در تعهدات شخصی و حرفه‌ای منجر به موفقیت و استقلال بیش تری برای زنان می‌شود.
کتاب “خوب و دیوانه: قدرت انقلابی خشم زنان” در سال ۲۰۱۸ میلادی از او چاپ شد که به عنوان یکی از ۵۰ کتاب فمینیستی که باید خوانده شود انتخاب شده است. تریستر در سال ۲۰۱۲ میلادی جایزه‌ای را از آرشیو زنان یهودی دریافت کرد. او در همان سال جایزه بهترین تفسیر در رسانه‌های دیجیتال را برای دو مقاله دریافت کرده بود.
به نقل از نیویورک مگزین، “داگ امهاف” همسر “کامالا هریس” نامزد دموکرات‌ها در رقابت انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ در یک گردهمایی خصوصی در سواحل مِین در آخرین روز‌های جولای(مرداد) به سخنان ترامپ که گفته بود کامالا هریس به تازگی سیاه شده و سیاه پوست بودن او را زیر سوال برد واکنش نشان داد و این اظهارات ترامپ را ابتذال خام دانست.
او که مات و مبهوت به نظر می‌رسید گفته بود: “تضاد نمی‌تواند از این واضح‌تر باشد”. از زمان تصمیم جو بایدن برای کناره گیری از رقابت انتخاباتی، بزرگترین تضاد، بین یک مرد مسن سفید پوست (ترامپ) در راس حزب جمهوری خواه و یک زن جوان‌تر سیاه پوست و هندی تبار آمریکایی در طرف مقابل اوست. حزب جمهوری خواه در مورد مردانگی دیدگاهی دارد که شامل کینه‌های خشمگیمانه نسبت به زنان و قدرت گرفتن شان می‌شود.
از سوی دیگر، ما شاهد مردی دموکرات هستیم که با خوشحالی به برابری زن و مرد احترام می‌گذارد، بدون عذرخواهی از حقوق زنان حمایت می‌کند و متعهد به مشارکت زنان است. تجسم عینی این نمونه از مرد دموکرات را می‌توان در “داگ امهاف” همسر هریس و “تیم والز” نامزد معاونت او دید.
این که ترامپ نسبت به زنان و برای زنان وحشتناک است نیازی به تکرار و توضیح ندارد. با این وجود، کنوانسیون جمهوری خواهان دریچه‌ای خیره کننده بود که نشان می‌داد آنان تا چه اندازه نسبت به شهرت افتضاح خود در مورد زنان بی‌توجه هستند. در این کنوانسیون، شرکت افرادی به عنوان سخنران مانند “هالک هوگان” کشتی گیر حرفه‌ای سابق متهم به آزار خانگی و “دِینا وایت” کارآفرین و مدیر ورزشی که زمانی از درگیری فیزیکی با همسرش فیلمبرداری شده بود اسفبار بود.
هم چنین، در آن نشست زن ستیزان دست راستی مانند “تاکر کارلسون” فعال رسانه‌ای نیز حضور داشتند که منصب خود را در شبکه خبری “فاکس نیوز” به دلیل اتهامات مرتبط با آزار جنسی از دست داد و زنان را “بسیار ابتدایی” خوانده بود. هم چنین، فردی، چون “مت گاتز” یکی از نمایندگان جمهوری خواه ایالت فلوریدا که متهم به رابطه جنسی با یک خردسال بوده است. در حالی که موسیقی صحنه هریس آهنگ “آزادی” بیانسه بود ترامپ و ونس از ترانه و آهنگ “دنیای مرد مردانه است” کار جیمز براون استفاده کرده اند.
دیدگاه‌های ترسناک ترامپ و دوستان اش درباره زنان به‌عنوان اشیاء جنسی یا خوک تقریبا قدیمی است. آن چه جدید است روشی می‌باشد که راست‌های نو در ترویج زن ستیزی از طریق فضای مجازی دنبال می‌کنند و این گونه به مردان جوان القا کرده اند که زنان قدرت آنان را ربوده‌اند. این جهان بینی مردانی همانند افکار “اندرو تیت” است که به دلیل قاچاق انسان و تجاوز به عنف بازداشت شده بود.
“ایلان ماسک” که از حامیان سرسخت کارزار انتخاباتی ترامپ است و هم چنین متهم به آزار و اذیت شده اظهار داشته که افراد فاقد فرزند نباید حق رای دادن داشته باشند.
گفتمان تابستان امسال تحت سیطره پاسخ‌های همراه با بهت زدگی به اظهارات ونس بود به خصوص زمانی که علیه زنان بدون فرزند اظهارنظر کرده بود. او استدلال کرده که والدین باید از حق رای بیش تری برخوردار باشند. ونس حتی معتقد است زندگی‌های متاهلی همراه با خشونت نیز باید حفظ شوند. او با کنایه گفته طلاق گرفتن در آمریکا به قدری راحت شده که شبیه عوض کردن لباس‌های زیر است.
در واقعیت امر، دغدغه جمهوری خواهان تولد نوزادان بیش‌تر نیست که اگر چنین بود آنان از اعتبارات مالیاتی کودکان، قانون مرخصی استحقاقی فدرال، مسکن مقرون به صرفه، برنامه‌های مراقبت روزانه یارانه‌ای و صورتحساب‌های مراقبت‌های بهداشتی مادران حمایت می‌کردند و درمان ناباروری به روش لقاح خارج از رحم را به خطر نمی‌انداختند. دغدغه اصلی جمهوری خواهان تسلط بر زنان و بازنویسی دوباره قدرت مردسالار است.
سپس در چنین صحنه تقسیم شده‌ای مردان حزب دموکرات قرار دارند. امهاف یک از آنان است و تاکید می‌کند که حقوق باروری “فقط یک مسئله برای زنان نیست بلکه مسئله‌ای برای همه ماست”. او از این که زنان در آمریکا نمی‌توانند مراقبت‌های اولیه را دریافت کنند انتقاد کرده بود.
بعد از انتخاب والز به عنوان معاون هریس، بلافاصله عکس‌هایی از والز ۶۰ ساله شبیه بابانوئل بدون ریش منتشر شد که حال و هوای همسایه‌ای را دارد که ماشین چمن زنی شما را تعمیر می‌کند. هم چنین، عکس‌هایی وجود داشت که نشان می‌داد او سگ ها، گربه‌ها و سایر حیوانات را در آغوش می‌گیرد و پس از امضای قوانین جدید مراقبت از کودکان، گروه‌هایی از کودکان شاد او را در آغوش می‌گیرند. والز در اولین گردهمایی کارزار انتخاباتی خود با هریس از مشکلات مربوط به لقاح خارج رحمی که او و گوئن همسرش اش تجربه کرده بودند صحبت کرد.
مردانگی والز به شکل “انرژی پدر بزرگ” در خدمت حزبی است که به نظر می‌رسد در نهایت حقوق و آزادی زنان را به عنوان دغدغه اخلاقی اصلی در نظر می‌گیرد و این نشاط آور است. همین چند دهه پیش، اتخاذ چنین موضعی باعث می‌شد دموکرات‌ها با برچسب تمسخرآمیز “حزب مامان” مواجه شوند.
این جایی است که سهم بزرگ لفاظی والز در آن کارزار مشخص می‌شود: استفاده او از کلمه عجیب و غریب برای توصیف مواضع عقب مانده و عجیب مخالفان. او با این کار نشان می‌دهد که خود و دموکرات‌ها عادی هستند. به نظر می‌رسد زما برای تغییر آن چه که به هنجار‌های جنسیتی جدید تبدیل شده، رسیده است . وقتی ونس مراقبت از کودک را به عنوان “جنگ طبقاتی علیه افراد عادی” توصیف می‌کند عجیب به نظر می‌رسد.
حالا دیگر زمانی که جسی واترز در فاکس نیوز می‌گوید:”وقتی مردی به یک زن رای می‌دهد در واقع تبدیل به یک زن می‌شود” واقعا عجیب به نظر می‌رسد. حالا مردان دموکرات از زنان به عنوان شریک، دوست، همکار و رئیس خود صحبت می‌کنند ، آن‌ها نشان می‌دهند که تمایل دارند برای یک زن کار کنند تا رئیس جمهور شود و این امری طبیعی است.
