- اکونومیست؛ ترور همزمان فواد شکر و اسماعیل هنیه را دو تکه مهم از نقشه اسرائیل برای ضربه زدن به محور مقاومت دانسته و بر این باور است که، انتخاب اهداف اسرائیل هم تاکتیکی و هم نمادین بود.
- در خصوص اهمیت و جایگاه فواد شکر اضافه کرد: « آقای شکر در عملیات نظامی حزب الله از زمان تأسیس آن در اوایل دهه 1980 نقش محوری داشت. اطلاعات اسرائیل معتقد است که او یک حلقه مهم در محموله‌های سامانه‌های هدایت ایران برای موشک‌های دوربرد حزب‌الله بوده است.»
- و برای معرفی هنیه اشاره میکند: « آقای هنیه به عنوان رئیس دفتر سیاسی حماس کمتر درگیر مسائل نظامی بوداز سال 2017 او چهره عمومی این گروه بوده است که در قطر مستقر است و در سراسر منطقه سفر می کند. او همچنین یکی از طرف های گفتگو مهم در مذاکرات آتش بس با اسرائیل بود.»
- جزئیات هنوز مشخص نیست، اما به نظر می رسد هر دو ترور توسط موشک های دوربرد توسط جت های جنگنده اسرائیل انجام شده باشد. اسرائیل تنها مسئولیت حمله بیروت را بر عهده گرفته است.
- تحلیلگر اکونومیست در خصوص مواجهه آینده اسرائیل و حزب الله لبنان اظهار داشت: «نه اسرائیل و نه حزب‌الله علاقه‌ای به یک جنگ گسترده‌تر ندارند، اما آنها خود را برای جنگ آماده می‌کنند. گزارش‌هایی مبنی بر قرار دادن موشک‌های دوربرد حزب‌الله بر روی پرتابگرها وجود دارد و مقامات امنیتی اسرائیل به صراحت اعلام کرده‌اند که برخلاف 7 اکتبر، نیروهای آنها آماده برای یک کارزار بسیار گسترده‌تر هستند.»
- و در ادامه ضمن اشاره به اینکه پاسخ پاسخ حزب الله تحت تأثیر ایران خواهد بود، اضافه کرد: «ایران تاکنون مشتاق نبود قدرتمندترین نایب خود را به جنگی بزرگتر بکشاند. این خطر هدر دادن سرمایه گذاری چندین دهه آن در حزب الله را به همراه خواهد داشت. اما انتخاب اسرائیل برای ترور آقای هنیه در خاک ایران ممکن است محاسبات را تغییر دهد.»
- اکونومیست مدعی است که با وجود پیشروی تنش‌ها در منطقه، تا پیش از این دو ترور مهم، روند مذاکرات و آتش بس رو به بهبودی بود. و ادامه می دهد: « دو مرد در نهایت تصمیم می گیرند که آیا این گفتگوها موفق می شوند یا خیر. یحیی سنوار، رهبر حماس در غزه، به طور فزاینده ای منزوی شده است. او برای دستیابی به یک توافق تحت فشار زیادی قرار دارد. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، یک توافق دوجانبه داشته است. او اجازه گفتگو با حماس را از طریق میانجیگران مصری و قطری داده است، اما بارها شرایط جدیدی را به پیشنهاد اولیه اسرائیل اضافه کرده است. مقامات درگیر در مذاکرات، نتانیاهو را به اولویت دادن به ملاحظات سیاسی متهم می کنند: وزرای راست افراطی در دولت او با هرگونه آتش بس در حالی که حماس همچنان پابرجاست، مخالف هستند.»
- تحلیلگر اکونومیست نتیجه معادلات منطقه را وابسته به تصمیم ایران و لبنان دانسته و ادامه می دهد: « ترورها در بیروت و تهران می‌تواند به نتانیاهو جریان سیاسی لازم برای دستیابی به یک معامله را بدهد. او می‌توانست ادعا کند که به حمله 7 اکتبر پاسخ داده و تلافی کرده است، «پیروزی کامل» که به اسرائیلی‌ها وعده داده است. اما قبل از اینکه بتواند تصمیم بگیرد، باید منتظر پاسخ حزب الله و ایران به ترورها باشد و ببیند آیا جنگ بزرگتری در دست دارد یا خیر.»
اکونومیست؛ حداقل ترین واکنش این است که ، آنها مذاکرات بر سر آتش بس در غزه را به تعویق می اندازند .اولین حمله، 30 ژوئیه، حدود ساعت 19:30 به وقت محلی یک آپارتمان در حومه جنوبی بیروت را هدف قرار داد. فواد شکر، مشاور نظامی رهبر حزب الله، یک شبه نظامی شیعه و حزب سیاسی لبنان فرد مورد حمله بوده است که سرنوشت او هنوز مشخص نیست. در این حمله حداقل چهار غیرنظامی کشته و ده ها نفر زخمی شدند. چند ساعت بعد موشک دیگری اصابت کرد – این بار، به خانه ای در تهران، اسماعیل هنیه، رهبر حماس، جنبش اسلامگرای فلسطینی که جنگ را در 7 اکتبر با یک حمله غافلگیرانه آغاز کرد و 1200 نفر را در اسرائیل کشت.
انتخاب اهداف اسرائیل هم تاکتیکی و هم نمادین بود. آقای شکر در عملیات نظامی حزب الله از زمان تأسیس آن در اوایل دهه 1980 نقش محوری داشت. تصور می‌شد که او در حملات به پادگان‌های نظامی آمریکا و فرانسه در بیروت در سال 1983 دست داشته است. اطلاعات اسرائیل معتقد است که او یک حلقه مهم در محموله‌های سامانه‌های هدایت ایران برای موشک‌های دوربرد حزب‌الله بوده است.
آقای هنیه به عنوان رئیس دفتر سیاسی حماس کمتر درگیر مسائل نظامی بود. گمان می رود که دقایقی قبل از حمله 7 اکتبر به او اطلاع داده شده باشد. از سال 2017 او چهره عمومی این گروه بوده است که در قطر مستقر است و در سراسر منطقه سفر می کند. او تلاش‌هایی را برای اصلاح روابط این گروه با ایران پس از شکاف آنها در طول جنگ داخلی سوریه، زمانی که حماس علیه بشار اسد (که توسط ایران و حزب‌الله حمایت می‌شد) رهبری کرد. او همچنین یکی از طرف های گفتگو مهم در مذاکرات آتش بس با اسرائیل بود.
جزئیات هنوز مشخص نیست، اما به نظر می رسد هر دو ترور توسط موشک های دوربرد توسط جت های جنگنده اسرائیل انجام شده باشد. اسرائیل تنها مسئولیت حمله بیروت را بر عهده گرفته و آن را تلافی حمله موشکی سه روز پیش به مجدال شمس در بلندی‌های جولان خوانده است که منجر به کشته شدن 12 کودک شد. این راکت تقریباً به طور قطع توسط حزب الله به عنوان بخشی از یک رگبار بزرگتر شلیک شده است (اگرچه این گروه مقصر بودن آن را رد می کند).
از 8 اکتبر، زمانی که حزب الله برای حمایت از حماس حمله به اسرائیل را آغاز کرد، هر دو طرف عمدتاً مواضع نظامی و شهرهای مرزی خالی از سکنه را هدف قرار داده اند. کشتار مجدال شمس، و تلاش برای قتل آقای شکر، هر دو قوانین ناگفته تعامل را زیر پا می گذارد، و اسرائیلی ها و لبنانی ها نگران تشدید بیشتر تنش هستند.
نه اسرائیل و نه حزب‌الله علاقه‌ای به یک جنگ گسترده‌تر ندارند، اما آنها خود را برای جنگ آماده می‌کنند. گزارش‌هایی مبنی بر قرار دادن موشک‌های دوربرد حزب‌الله بر روی پرتابگرها وجود دارد و مقامات امنیتی اسرائیل به صراحت اعلام کرده‌اند که برخلاف 7 اکتبر، نیروهای آنها آماده برای یک کارزار بسیار گسترده‌تر هستند.
اکنون مسئولیت تصمیم گیری در مورد میزان واکنش حزب الله با خودش است. آنها هنوز تایید نکرده اند که آقای شکر زنده است یا مرده است – شاید نشانه ای باشد که آنها محتاطانه عمل خواهند کرد. یک حمله بزرگ به اسرائیل می تواند آمریکا را به سمت خود بکشاند که نیروهای قابل توجهی را در منطقه مستقر کرده است. لوید آستین، وزیر دفاع، در 31 ژوئیه گفت که اگر اسرائیل مورد حمله قرار گیرد، آمریکا “دفاع” خواهد کرد. او چند روز قبل را صرف مشاوره به اسرائیل کرده بود که به بیروت حمله نکند، مبادا باعث درگیری بزرگتر شود.
پاسخ حزب الله نیز تحت تأثیر ایران، حامی اصلی آن، خواهد بود. ایران تاکنون مشتاق نبود قدرتمندترین نیابت خود به جنگی بزرگتر کشیده شود. این خطر هدر دادن سرمایه گذاری چندین دهه آن در حزب الله را به همراه خواهد داشت. اما انتخاب اسرائیل برای ترور آقای هنیه در خاک ایران ممکن است محاسبات را تغییر دهد. اسرائیل مسئولیت این قتل را بر عهده نگرفته است و به ایرانی ها فضای مانور داده است. در ابتدا مقامات ایرانی نیز از مقصر دانستن خودداری کردند. اما چند ساعت بعد، علی خامنه‌ای، ولی فقیه، این ابهام را برطرف کرد: اسرائیل میهمان عزیز ما را در خاک ما به شهادت رساند.
ایران قبلاً یک بار مستقیماً اسرائیل را هدف قرار داده است: در ماه آوریل بیش از 300 موشک و پهپاد به سمت اسرائیل پرتاب کرد، به تلافی حمله اسرائیل که منجر به کشته شدن چند افسر عالی رتبه در محوطه سفارت ایران در دمشق شد. اسرائیل با یک حمله دقیق به رادار ضد هوایی ایران پاسخ داد و دور به پایان رسید.
این بار، ایران باید تصمیم بگیرد که آیا می تواند آتش سوزی بزرگتری را به رقم بزند. ایران دوران حساس سیاسی را پشت سر می گذارد. آقای هنیه ساعاتی پس از شرکت در مراسم تحلیف مسعود پزشکیان، رئیس جمهور جدید ایران،مورد اصابت قرار گرفت. پزشکیان احتمالاً اولین روز کارش را اینطور تصور نمی کرد.
حتی در حالی که اسرائیل، حزب الله و ایران به سمت یک جنگ گسترده تر حرکت می کنند، اسرائیل و حماس به سمت یک توافق آتش بس پیش می رفتند. گفتگوها برای ماه ها ادامه داشت، اما در هفته های اخیر مذاکره کنندگان به نظر می رسید که به شدت خوشبین بودند که هر دو طرف چارچوبی را که در ابتدا پیشنهاد شده بود بپذیرند. توسط اسرائیل، برای عقب نشینی صحنه ای از غزه و آزادی 115 گروگانی که هنوز در آنجا نگهداری می شوند.
دو مرد در نهایت تصمیم می گیرند که آیا این گفتگوها موفق می شوند یا خیر. یحیی سنوار، رهبر حماس در غزه، به طور فزاینده ای منزوی شده است. اسرائیل تعدادی از فرماندهان ارشد حماس را در غزه کشته است. در هفته های اخیر نیز سه گروگان را نجات داده و جسد پنج کشته را پیدا کرده است. مردم غزه رنج های بسیار زیادی را متحمل شده اند: تقریباً 40000 نفر کشته شده اند و بمباران اسرائیل به بسیاری از ساختمان ها و زیرساخت های غزه آسیب رسانده یا ویران کرده است.
همه اینها آقای سینوار را برای دستیابی به یک توافق تحت فشار زیادی قرار داده است: مردم فلسطین مستاصل برای آتش بس هستند، و اهرم او با اسرائیل در حال کاهش است، زیرا تعداد گروگان های زنده همچنان در حال کاهش است. ترور آقای هنیه مطمئناً مذاکرات آتش‌بس را به تعویق می‌اندازد، اما وضعیت اصلی غزه را تغییر نمی‌دهد.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، یک توافق دوجانبه داشته است. او اجازه گفتگو با حماس را از طریق میانجیگران مصری و قطری داده است، اما بارها شرایط جدیدی را به پیشنهاد اولیه اسرائیل اضافه کرده است. اینها شامل ادامه حضور اسرائیل در امتداد مرز بین غزه و مصر است. روسای دفاع خسته از جنگ اسرائیل طرفدار یک توافق هستند، تا حدی به این دلیل که آنها می خواهند بر تهدید بسیار بزرگتر حزب الله تمرکز کنند. مقامات درگیر در مذاکرات، نتانیاهو را به اولویت دادن به ملاحظات سیاسی متهم می کنند: وزرای راست افراطی در دولت او با هرگونه آتش بس در حالی که حماس همچنان پابرجاست، مخالف هستند.
ترورها در بیروت و تهران می‌تواند به نتانیاهو جریان سیاسی لازم برای دستیابی به یک معامله را بدهد. او می‌توانست ادعا کند که به حمله 7 اکتبر پاسخ داده و تلافی کرده است، «پیروزی کامل» که به اسرائیلی‌ها وعده داده است. اما قبل از اینکه بتواند تصمیم بگیرد، باید منتظر پاسخ حزب الله و ایران به ترورها باشد و ببیند آیا جنگ بزرگتری در دست دارد یا خیر..
منبع: اکونومیست
ترجمه و تلخیص: دنیای تحلیل
