خلاصه تحلیل:
-
چتم‌هوس، رسانه بریتانیایی تحلیل خود را به حمله آمریکا و بریتانیا به یمن اختصاص داده‌است. فرض اصلی این تحلیل این است که؛ ارتش بریتانیا توان چنین حمله‌ای را ندارد و حضورش در این حمله به نوعی تصنعی است و آثار ضعف در تمام وجوه آن هویدا است.
-
اما چرا بریتانیا در این حمله شرکت کرد؟ چرا سوناک در روزهای منتهی به انتخابات چنین تصمیمی گرفت؟ بریتانیا به شدت به حرکت آزاد کشتی‌ها از طریق دریای سرخ و کانال سوئز وابسته است. در اواسط زمستان، اگر تانکرهای گاز مایع که از خلیج فارس می آیند مجبور شوند مسیر طولانی تری را در اطراف دماغه طی کنند، دولت سوناک از تاثیر احتمالی آن بر بریتانیا آگاه خواهد شد. این پاسخ، یادآور تاکید مستمر بریتانیا بر اهمیت آزادی حرکت در دریاها است.
-
به گفته وزارت دفاع بریتانیا، مشارکت بریتانیا در حملات هوایی شامل چهار فروند جنگنده یوروفایتر بود که مهمات هدایت شونده دقیق را روی دو هدف پرتاب کردند.
-
به گفته وزارت دفاع ایالات متحده، سهم آمریکا بسیار مهمتر بود و شامل حمله به 16 هدف بود. این به خودی خود چیزی در مورد ظرفیت نسبی ارتش های مختلف و نقش عمدتا نمادین بریتانیا می گوید.
-
از بسیاری جهات، سهم بریتانیا نشان دهنده ضعف است نه قدرت. بریتانیا در بهترین حالت می تواند امیدوار باشد که حوثی ها به این موج اولیه حملات توجه کنند و از انجام حملات بیشتر به کشتیرانی در دریای سرخ منصرف شوند. در صورت ادامه یا گسترش تلاش های نظامی ایالات متحده، محدودیت های موجود در نیروهای مسلح بریتانیا به آسانی آشکار خواهد شد.
چتم‌هوس؛
هر تاثیری که حملات بر زیرساخت های حوثی‌ها داشته باشد، کشورهایی مانند؛ روسیه و چین به اینکه ارتش بریتانیا نتوانسته سهم زیادی در آن ایفا کند، مطمئن هستند.
خبر پیوستن انگلیس به حملات نظامی آمریکا به یمن چندان غافلگیرکننده نبود. در چند روز گذشته هر دو اشاره کرده بودند که اگر حوثی ها به حمله به کشتیرانی در دریای سرخ ادامه دهند، چنین اقدامی قابل پیش بینی است.
دولت روسیه مدعی شده است که این اقدام غیرقانونی است در حالی که درخواست هایی در بریتانیا برای فراخوانی پارلمان و رای گیری احتمالی در مورد اقدام انجام شده وجود دارد. خاطرات رای مجلس عوام علیه بمباران سوریه در سال 2013، در واکنش به استفاده رژیم اسد از سلاح های شیمیایی، دوباره زنده شده است.
فراتر از برخی منابع رسانه های اجتماعی به اینکه بریتانیا همچنان “پودل”( نوعی سگ کوچک زینتی) دولت آمریکا است، سوالات بزرگتری وجود دارد. چرا دولت انگلیس تصمیم به انجام حملات هوایی به یمن گرفت و وضعیت نیروهای مسلح این کشور چگونه است؟
منافع بریتانیا و آزادی حرکت در دریاها
اگر حقیقت گفته شود، عملیات حمله به حوثی ها احتمالا آخرین چیزی است که ریشی سوناک می خواست در یک سال انتخابات با آن مقابله کند.
روح انتخابات سوریه در سال 2013، حمله به عراق در سال 2003 و کمپین شکست خورده ضد شورش بریتانیا در یمن در دهه 1960 چیزهایی نیستند که او بخواهد افکار عمومی روی آنها متمرکز کند. هیچ ارتباط مثبتی در اینجا وجود ندارد. با این حال، نخست وزیر بریتانیا احساس می کند که چاره ای جز اقدام نیست.
بریتانیا مانند تعدادی از کشورهای دیگر به شدت به حرکت آزاد کشتی‌ها از طریق دریای سرخ و کانال سوئز وابسته است .در اواسط زمستان، اگر تانکرهای گاز مایع که از خلیج فارس می آیند مجبور شوند مسیر طولانی تری را در اطراف دماغه طی کنند، دولت سوناک از تاثیر احتمالی آن بر بریتانیا آگاه خواهد شد.
اما برای بریتانیا حملات حوثی ها به کشتیرانی در دریای سرخ بیش از این است.
این پاسخ، یادآور تاکید مستمر بریتانیا بر اهمیت آزادی حرکت در دریاها است.
بخش قابل توجهی از بازار بیمه دریایی در شهر لندن قرار دارد و دولت‌های متوالی بریتانیا خود را موظف به ایفای نقشی بین‌المللی در حمایت از آزادی دریانوردی می‌دانند. یک دهه پیش نیروی دریایی سلطنتی تلاش هایی را برای مبارزه با دزدان دریایی سومالیایی رهبری کرد، زمانی که آنها تجارت عبوری از دریای سرخ را تهدید کردند و به طور دوره ای کشتی هایی را به دریای چین جنوبی می فرستند تا به چین یادآوری کنند که این آب ها آب های بین المللی هستند. در عین حال، همچنان تعدادی از کشتی‌های ضد مین را در خلیج فارس نگهداری می‌کند تا ایرانی‌ها را از استخراج تنگه هرمز بازدارد.
کاهش قابلیت ها
اما جاه طلبی بیش از پیش از توانایی پیشی می گیرد.
به گفته وزارت دفاع بریتانیا، مشارکت بریتانیا در حملات هوایی شامل چهار فروند جنگنده یوروفایتر بود که مهمات هدایت شونده دقیق را روی دو هدف پرتاب کردند.
به گفته وزارت دفاع ایالات متحده، سهم آمریکا بسیار مهمتر بود و شامل حمله به 16 هدف بود. این به خودی خود چیزی در مورد ظرفیت نسبی ارتش های مختلف و نقش عمدتا نمادین بریتانیا می گوید.
کاهش تعداد نیروهای مسلح بریتانیا و تأخیر مداوم در آوردن قابلیت‌های جدید و ارتقای تجهیزات موجود، گزینه‌های کمی را برای دولت بریتانیا برای مشارکت در عملیات فراتر از چند هواپیمای تایفون باقی گذاشت. ساخت ناوگان جنگنده های تهاجمی مشترک ا ف -۳۵ بی بریتانیا به تاخیر افتاده است و دومین اسکادران عملیاتی هنوز به طور کامل تجهیز نشده و سومین اسکادران در اوایل دهه ۲۰۳۰ ساخته می شود.
همینطور، HMS Diamond، ناوشکن نیروی دریایی سلطنتی نوع 45 که از کشتی‌ها در دریای سرخ محافظت می‌کند، در حال حاضر توانایی حمله به اهداف زمینی را ندارد. او هنوز در انتظار ارتقاء موتورهای خود و افزودن موشک های زمین به هوا SeaCeptor است.
همچنین زیردریایی برای پرتاب موشک های کروز در دسترس نبود. تأخیر در به خدمت گرفتن زیردریایی های جدید کلاس Astute باعث شده است که نیروی دریایی تنها با شش قایق تنها گذاشته شود و این امر باعث ایجاد مشکل برای انجام وظایف اساسی مانند حفاظت از بازدارندگی هسته ای بریتانیا شده است .
محل شروع حملات نیز قابل توجه است، با طوفان هایی که از قبرس به راه افتاده اند. بریتانیا در گذشته به پایگاه‌هایی در عمان دسترسی داشته است، اما عمانی‌ها به وضوح نمی‌خواستند حملات از خاک خود انجام شود. پرتاب موشک از جاه ای دیگر خلیج فارس می توانست به طور آشکار در جنگ داخلی جاری یمن نقش داشته باشد.
بنابراین، از بسیاری جهات، سهم بریتانیا نشان دهنده ضعف است نه قدرت. کشورهای چین و روسیه محدودیت های این اقدام را رعایت خواهند کرد.
دولت بریتانیا در بهترین حالت می تواند امیدوار باشد که حوثی ها به این موج اولیه حملات توجه کنند و از انجام حملات بیشتر به کشتیرانی در دریای سرخ منصرف شوند.
اگر آنها تصمیم نگیرند، مشخص نیست که دولت بریتانیا چه تصمیمی بگیرد . خیلی ها در این مرحله به خونسردی و آرامش امیدوار هستند.
در صورت ادامه یا گسترش تلاش های نظامی ایالات متحده، محدودیت های موجود در نیروهای مسلح بریتانیا به آسانی آشکار خواهد شد.
منبع: چتم‌هوس
ترجمه و تلخیص: دنیای تحلیل
