این نسل‌کشی سیستماتیک و آماری که از جنایتش منتشر شده اتفاقا روی عریان اسطوره‌ای است که از منتهاالیه پوزیسیون و نهادهای حاکمیتی تا اپوزیسیون و برانداز خارج‌نشین به تقدیسش مشغولند: خصوصی‌سازی!
بت اقتصاد غیردستوری که در آن دولت حذف می‌شود، بازار همه چیز را می‌خرد و آبناتِ «حق انتخاب» را در دست قربانیانش می‌گذارد… حالا حتی رویای دهک یک تا پنج هم اجازه رد شدن از کنار میله‌های دانشگاه تهران، شریف، امیرکبیر، بهشتی و… را ندارد؛ قربانیان «حق» داشتند مدرسه دیگری را انتخاب کنند، اینکه «پول» آن را نداشتند مشکل خودشان است…
