رژیم صهیونیستی که این روزها با رسوایی ترور اسرای فلسطینی مانند خضر عدنان مواجه است، طی حملاتی به نقاطی در نوار غزه از جمله رفح، خان‌یونس و شهر غزه، سه تن از فرماندهان میدانی ارشد «سرایا القدس» را به شهادت رساند.
سرایا القدس فلسطین در بیانیه‌ای از شهادت «جهاد شاکر الغنام» دبیر شورای نظامی، «خلیل صلاح البهتینی» از اعضای شورای نظامی و فرمانده منطقه شمال غزه و «طارق محمد عزالدین» از فرماندهان عملیات نظامی در کرانه باختری و شهادت و زخمی شدن ده‌ها فلسطینی دیگر خبر داده است.
نام این عملیات از سوی صهیونیست‌ها «سپر و پیکان» عنوان شده و هم‌زمان با آن از دور جدید حملات هوایی اسرائیل به مناطق مختلف نوار غزه خبر می‌رسد.
ارتش رژیم صهیونیستی با بیان اینکه نیروی هوایی این رژیم اهدافی از جهاد اسلامی در نوار غزه را بمباران کرده، گفته: «به تمام مواضع جنبش جهاد اسلامی در نوار غزه حمله می‌کنیم.»
منابع رسانه‌ای فلسطین در حالی از یورش مجدد نظامیان صهیونیست به بخش قدیمی شهر نابلس خبر می‌دهند، که رژیم صهیونیستی روز دوشنبه نیز خبر داده بود که ارتش از روز سه‌شنبه در شمال سرزمین‌های اشغالی و در مرز با لبنان رزمایش نظامی برگزار خواهد کرد.
نگاهی به وضعیت درونی سرزمین‌های اشغالی نشان می‌دهد که فضای اجتماعی این رژیم همچنان متاثر از اعتراضات گسترده ساکنان اراضی اشغالی بوده و صف‌های مهاجرت معکوس اتباع اسرائیلی به سایر کشورها طولانی‌تر شده است.
علاوه بر این اوج‌گیری اختلافات داخلی میان گروه‌های افراطی عضو کابینه ائتلافی نتانیاهو و افزایش شدید فشار به او برای حمله گسترده به کرانه باختری نیز از عوامل دیگری است که می‌تواند به عنوان یکی از دلایل جنایت اخیر دولت رژیم صهیونیستی در حمله به غزه و با هدف کاهش فشار افراطیون مورد توجه قرار گیرد.
تلاش نتانیاهو برای راضی نگاه داشتن احزاب افراطی مذهبی در شرایطی است که افزایش افراط‌گرایی حاکم بر کابینه نتانیاهو حتی صدای متحدان غربی این رژیم را نیز در آورده و سفرای کشورهای عضو اتحادیه اروپا در بیانیه مشترکی، سخنرانی‌های مراسم «روز اروپا» در تل‌آویو را برای تریبون ندادن به «ایتمار بن‌گویر» وزیر تندروی امنیت داخلی کابینه نتانیاهو لغو کرده‌اند.
از سویی؛ این روزها تل‌آویو با مطالبه جهانی برای مجازات این رژیم به عنوان ناقض قوانین بین‌المللی درباره اسرای فلسطینی مواجه است که در پی شهادت «خضر عدنان» اسیر فلسطینی پس از ۸۶ روز اعتصاب غذا آغاز شده است.
با توجه به این شرایط می‌توان گفت که سران رژیم صهیونیستی در سناریویی تکراری با یورش به غزه و کشتار مردم و ترور فرماندهان مقاومت به دنبال قدرت‌نمایی تبلیغاتی با محوریت کاهش اعتراضات داخلی، جلوگیری از فروپاشی سیاسی در کابینه و البته سرپوش نهادن بر بحران‌ها و انزوای جهانی خود هستند.
در ضعف و فلاکت صهیونیست‌ها همین بس که کانال ۱۲ تلویزیون این رژیم از تماس تلفنی مقامات تل‌آویو با مصر و یونیفل به منظور جلوگیری از هرگونه حمله احتمالی گروه‌های مقاومت خبر داده و افسرانشان نیز از روی استیصال و ترس از لباس زنانه برای ورود به نابلس و انجام عملیات استفاده کرده‌اند.
نکته دیگر، تقارن این تجازوات با اقدام واقع‌گرایانه و هم‌گرایانه اتحادیه عرب است که پس از ۱۲ سال با وجود فشارها و مخالفت‌های آشکار آمریکا در نشست روز یک‌شنبه بازگشت و احیاء روابط همه‌جانبه با سوریه به عنوان یکی از کشورهای اصلی خط مقدم مبارزه با رژیم صهیونیستی را اعلام کرده و مقرر شد که در نشست‌های آتی اتحادیه عرب، دولت سوریه با محوریت «بشار اسد» حضور داشته و کشورهای عربی نیز ضمن حمایت از تمامیت ارضی سوریه به نظام حاکم بر آن جهت بازسازی و تکمیل روند مبارزه با تروریسم یاری رسانند.
علاوه بر این؛ برگزاری نشست وزاری خارجه ایران، روسیه، سوریه و ترکیه در مسکو پیرامون رفع اختلافات آنکارا و دمشق به عنوان نمادی از افزایش توان منطقه ای در جهت حل مشکلات خود بدون دخالت غرب، بعد دیگری از این شکست را تشکیل می‌دهد.
خشم و هراس آمریکا و صهیونیست‌ها از تغییر رویکرد اتحادیه عرب نسبت به سوریه و حمایت از فلسطین و نیز هراس آنها از نشست چهارجانبه مسکو را در سراسیمه‌گی مقامات آمریکایی و سفر افرادی همچون «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی آمریکا به منطقه با ادعای پیگیری روند سازش می‌توان مشاهده کرد.
تقارن تجاوز ارتش صهیونیستی به غزه با سفر سالیوان را می‌توان اقدامی هماهنگ میان واشینگتن و تل‌آویو برای ایجاد فشار به کشورهای عربی جهت تن دادن اجباری به سازشی هر چند ظاهری با رژیم صهیونیستی ارزیابی نمود.
شبکه هفت تلویزیون رژیم صهیونیستی در این خصوص تایید کرد که قبل از انجام حملات بامداد سه‌شنبه به نوار غزه، «الی کوهن» و «آنتونی بلینکن» درباره عملیات‌های موسوم به «سپر و پیکان» به توافق رسیده بودند.
بر این اساس؛ تجاوز ارتش صهیونیستی به غزه نه اقدامی از روی قدرت بلکه ناشی از ضعف‌ها و بحران‌های شدید این رژیم ارزیابی می‌شود که واکنش گروه‌های مقاومت و محکومیت جهانی این تجاوز با وجود سکوت نهادهای حقوق بشری بین‌المللی، ناکامی این سناریو را رقم خواهد زد.
