«آنابل گولدی»، وزیر دفاع انگلستان در پاسخ به تحقیق اعضای مجلس اعیان این کشور اعلام کرد؛ انگلیس قصد دارد گلوله‌های ضدزره که حاوی اورانیوم ضعیف شده هستند را در کنار تانک‌های «چلنجر۲» در اختیار کی‌یف قرار دهد.
در عین حال سخنگوی وزارت دفاع انگلیس نیز در پاسخ به اعتراض مسکو در این خصوص اذعان کرد: لندن ده‌ها سال است که در گلوله‌های خود از اورانیوم ضعیف شده استفاده می‌کند. به ادعای او، تحقیقات مستقل دانشمندان نشان داده که استفاده از اورانیوم ضعیف شده در برخی مهمات تأثیر کمی بر سلامت شخصی و محیط زیست خواهد داشت!
هر چند مقامات انگلیسی سعی دارند تا به‌کارگیری چنین سلاح‌هایی را فاقد آسیب‌زایی زیست محیطی نشان دهند، اما اصرار انگلیس برای به‌کارگیری سلاح‌های مذکور و تکرار این روند در جنگ اوکراین بیانگر حقایقی است که توجه جهانی به چنین اقدامی را ضروری می‌سازد.
علی‌رغم ادعای مقامات انگلیسی، نگاهی به سابقه استفاده از اورانیوم ضعیف شده توسط انگلیس و آمریکا در جنگ افروزی‌هایی که دست کم از زمان جنگ اول و دوم خلیج فارس افغانستان تا به امروز داشته، نشان می‌دهد که انسان‌های زیادی قربانی آثار غیر مستقیم استفاده از این گونه سلاح‌ها شده‌اند.
پس از جنگ دوم خلیج فارس سازمان سربازان کهنه‌کار ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که تعداد زیادی از نیروهای نظامی این کشور که در حمله به عراق حضور داشته‌اند و همچنین فرزندان آنها که بعداً متولد شده‌اند، دچار عوارض ناشناخته‌ای شده‌اند که از آن به عنوان «سندرم خلیج فارس» یاد شد.
پتاگون در ابتدا وقوع چنین عوارضی در سربازان را انکار کرد و آن را به آثار روانی حضور در میدان نبرد مربوط کرد اما پیگیری‌های بعدی نشان داد که علت این عارضه استفاده از گلوله‌های حاوی اروانیوم ضعیف شده بوده که آثاری مشابه بیماری سرطان را در سربازان حاضر در میدان جنگ و فرزندان آنها ایجاد کرده است.
بررسی‌های بعدی نشان داد که افزایش غیر عادی بیماری سرطان در برخی شهرهای عراق به‌ویژه بصره نیز به علت استفاده آمریکا و انگلیس از مهمات حاوی اورانیوم در فاصله سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۳ بوده است. در همین حال در گزارش طبقه‌بندی شده سازمان ملل که در می ۱۹۹۹ فاش شد، آورده شده است: «این نوع مهمات در واقع نوعی زباله هسته‌ای محسوب می‌شود و استفاده از آن بسیار خطرناک و مضر است».
انجام چنین اقداماتی از سوی غرب و به‌ویژه انگلیس که مصداق بارز جنایت جنگی است، قطعاً اقداماتی تحریک کننده به حساب می‌آید که نتیجه آن را در واکنشهای دفاعی روسیه میتوان مشاهده کرد.
«ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهور روسیه پس از استقرار تسلیحات هسته‌ای در بلاروس تأکید کرد که اگر کی‌یف مهمات رادیواکتیو از حامیان غربی خود دریافت کند و به‌کار گیرد، روسیه اقدام متقابل را در پیش خواهد گرفت.
قدر مسلم ارسال این‌گونه تسلیحات به اوکراین در کنار آنکه باعث تشدید و طولانی شدن جنگ خواهد شد، بهانه‌ای خواهد بود تا کشورهای دیگر اقدام به توسعه زرادخانه‌های اتمی خود نمایند چنانکه در طول یک سال گذشته از جنگ اوکراین، کشورهای دارنده سلاح اتمی بودجه‌های قابل توجهی را برای افزایش توان هسته‌ای خود اختصاص داده که روندی خطرناک را در جهان به همراه خواهد داشت.
با توجه به اذعان مقامات انگلیسی مبنی بر استفاده طولانی مدت از این سلاح‌ها و همچنین گزارش‌های منتشر شده در مورد پیامدهای انسانی این اقدامات از جمله در افغانستان و عراق، لازم است نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان بهداشت جهانی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با فاصله گرفتن از رویکردهای سیاسی، نسبت به ایفای وظایف خود برای جلوگیری از تداوم اقداماتی از این دست که می‌تواند فجایع انسانی غیر قابل جبرانی را برای حیات بشر به‌دنبال داشته باشد، اقدام کنند.
