خیلی ها فکر می کنند که برای براندازی یک نظام سیاسی یا باید قهر آمیز اقدام کرد و یا اینکه در گذر زمان و با رفتارهای مبتنی بر دمکراسی صندوق رای و ورود به چرخه قدرت به این مهم دست یافت. این راقم باور دارم که براندازان مردم را وسیله ای می دانند که اگر در خانه و تحت شانتاژهای رسانه ای آماده خیابان آمدن باشند برایشان ایده آل تر است و برای این ادعا دلایلی نیز متعاقبا خواهم آورد.
در دنیایی که رسانه ها ی مکتوب و مجازی میدان داری می کنند دیگر جایی برای براندازی های سخت وجود ندارد .این ادعا را حتی غربی ها نیز مورد تایید قرار می دهند و انقلاب نرم یا انقلاب رنگی همه و همه نتیجه همین تفکر است . درست است که در متن جریان میدانی براندازی اغتشاش و درگیری نیز امکان ظهور و بروز پیدا کند لاکن شاکله اصلی براندازی را باید از نوع همان براندازی نرم دانست که در آن در پشت پرده سیاست بازان و سرشاخه های استحاله طلب تلاش می کنند تا قدرت سیاسی را در دست گیرند. نظریه فشار از پایین و چانه زنی از بالا نیز نوع بومی شده همین نگاه است
اما دلایل‌مان برای ترجیح انقلاب نرم و حضور مردم در مساکن خود و فعال شدنشان در بزنگاه های سیاسی مبتنی بر صندوق آراء بشرح ذیل می تواند سیاهه گردد:
1- در اقدامات خیابانی شاید بتوان نتایج مقطعی و کوتاه مدت گرفت م بدلیل نبودن کنترل بر عوامل میدانی نمی توان نتایج ریشه ای و اساسی گرفت زیرا ممکن است اقدامات غیر قابل کنترلی رخ دهد که کل برنامه ها را بهم بریزد.
2- با تغییرات نسلی و ورود نسل های تازه به دایره تاثیر گذاری سیاسی کشور استحاله طلبان به زعم خود بر این باورند که نه تنها بدنه اجتماعی قابل قبولی برای رقابت های انتخاباتی و پیروزی دارند بلکه پایه استوانه جمعیتی اقشار خاکستری نیز گسترش یافته است در نتیجه سرمایه گذاری براندازان روی این اقشار که اصولا در تنش های خیابنی حضور ندارند بسیار بالا بنظر می آید.
3- اما نگرانی بزرگ و بجای براندازن در یکی شمرده شدن اغتشاشگران و آنان است. و همین امر بود که این جماعت در گستره رسانه ای خود دائما تلاش می کردند تا خود ر نه اغتشاشگر که معترض بنامند تا هم صفشان را به دروغ از اغتشاشگرن جدا کنند و هم بعنوان معترض خود را نماینده و همراه مردم جامعه که گله مندی های بحقی هم دارند قلمداد کنند.
در مجموع حضور خیابانی افراد در مرام فکری این جماعت بیشتر وسیله ای است برای معاملات سیاسی جهت کسب قدرت، در نتیجه تمایل دارند تا بتونند جمعیت ها را مدیریت کنند چه در نرمش و چه در تنش و بخوبی می دانند که تنش های خیابانی آخرین راه حل و آخرین کور سوی امید برای بازگشت به قدرت است. و هر وقت صلاح بدانند از یکی یا هردو وسیله استفاده کرده و خواهند کرد.
