حال با توجه به اهمیت این اتفاق باید چند نکته اساسی و مهم را به عنوان مبدأ و مقصد آن در نظر گرفت و آن ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دارد. چونکه پردازش ابعاد این اتفاق با اثرات متنوع اجتماعی – فرهنگی و … می تواند راهگشای افقی نوین برای آینده به شمار آید.
واقعیت امر این است که موافقت رهبر معظم انقلاب اسلامی در این باره، شایسته تقدیر و قدردانی ویژه است. در واقع رهبر معظم انقلاب اسلامی با اقدام مبارکشان بار دیگر به همه نشان دادند که درک و دریافت اجتماعی ایشان از شرایط موجود کشور به میزانی فوق العاده ای بالاست. به عبارت بهتر ایشان با تقویت و تدوین مناسبات انسجام گرا و وحدت بخش این پیام را برای همه کدگذاری کرده و می کنند که باید برای عبور از پیچ و خم های موجود در کنار هم بود و از اشتباهات جبران پذیر گذشت.
در حقیقت تصمیم و اقدام رهبر انقلاب در این راستا، به نوعی گویای شناخت هستی شناسانه ایشان از مفاهیم یکپارچه ساز ملی و اجتماعی می باشد. بطوریکه دستور ایشان ذیل اعمال رأفت اسلامی از یکسو و موافقت ایشان با پیشنهاد ریاست محترم قوه قضائیه در ارتباط با عفو و تخفیف مجازات جمع قابل توجهی از متهمان و محکومان حوادث اخیر و همچنین محکومان دادگاههای عمومی و انقلاب و سازمان قضایی نیروهای مسلح از سوی دیگر که وجه تکمیلی در قالب عنایات رهبری را دارا می باشد مبین این نکته مهم و اساسی است که رهبر انقلاب اسلامی این بار نیز به مانند همیشه با تصمیماتشان گام بزرگی جهت تقویت همگرایی اجتماعی برداشته اند.
خلاصه کلام اینکه، علاوه بر آنکه باید از وسع نظر رهبر انقلاب اسلامی نسبت به موارد مذکور در عرصه اجتماعی قدردان بود و به بازتاب آنها همت گمارد باید این رویه تعالی گرای رهبری به الگویی مدیریتی تبدیل گردد؛ الگویی که می تواند در سرفصل های مدیریتی تحولی بزرگ بیافریند. به علاوه اینکه ترویج الگوی گذشت و عفو از خطاکار و اعمالش توسط متولیان امر، می تواند در عرصه اجتماعی مورد تکرار و تواتر قرار گیرد و به یک عادت واره تبدیل گردد.
