برنامه پرسش و پاسخ دانشجویی پیرامون وضعیت این روزهای دانشگاه تهران و اتفاقات اخیر با حضور مقیمی رئیس دانشگاه تهران، وجهی معاون دانشجویی دانشگاه تهران و بهرامی احسان معاون فرهنگی دانشگاه تهران با همت بسیج دانشجویی برگزار شد.
در این برنامه که نمایندگان تشکل های دانشجویی دانشگاه تهران از قبیل، جامعه اسلامی دانشجویان، جنبش عدالتخواه دانشجویی و بسیج دانشجویی هرکدام به بیان نظرات و دیدگاه تشکل های خود پرداختند که در ادامه مشروحی از این برنامه را میخوانید:
فاطمه مفیدی، نماینده بسیج دانشجویی دانشگاه تهران
باید یادآور شویم کسانی این روزها محیط آموزشی را تبدیل به فضایی جهت سوءاستفاده‌های سیاسی دیگران کرده‌اند و با فحش‌های رکیک و اقداماتی دون شان دانشجو، محیط دانشگاه را تحت تاثیر قرار دادند هیچ فهمی از حقوق یک دانشجو ندارند. چراکه بارها به طرق مختلف دانشجویان را تهدید و حق طبیعی‌شان را سرکوب کرده‌اند.
در این میان برخی اساتیدِ که از بیت‌المال ارتزاق می‌کنند با دامن زدن به فضای ملتهب دانشگاه به بهانه‌های واهی از تشکیل کلاس‌ها جلوگیری کرده و مستقیما حیثیت علمی دانشگاه را نشانه گرفته‌اند. جای تعجب ماجرا اینجاست که هیچ نهاد یا مسئولی نیز اراده‌ای برای برخورد با عوامل مخل نظم در دانشگاه را ندارد.
فی‌الحال سوال ما از شما، آقای دکتر مقیمی این است؛ روزانه این جریان تمامیت‌خواه با شیوه‌های مختلف سعی بر برهم زدن نظمِ آموزشی دانشگاه را دارند، اتفاقی که در این مدت شاهد آن بودیم عدم توجه جنابعالی به بحرانِ ایجاد شده توسط ایشان است! سوال اینجاست وظیفه و نقش دانشگاه در برخورد با این اتفاقات چگونه تعریف شده است؟!
مگر نه اینکه کنترل و مدیریت بحران می‌بایست در وهله‌ی اول توسط شخص شما اتفاق افتد؟ چطور میشود جریانی به راحتی و بدون هیچ‌گونه پروایی حقوق دانشجویان را سلب کرده و اقدامات غیرقانونی انجام دهند لکن برخوردی از جانب دانشگاه صورت نگیرد؟!
در این مدت شاهدِ رفتارهای دور از شان چند مامور حراست دانشگاه نیز بوده‌ایم. برخوردهایی درِ هرگونه گفت‌وگو و تعامل را می‌بندد و صرفِ هزینه‌سازی هیچ آورده‌ای ندارد. جای تاسف است که همچنان بعد از مشخص شدنِ اشتباهات در مقام عذرخواهی ولو اندک که “وظیفه‌‌ی” مشخص مسیولین است در نیامدند.
دانشگاه جای ناسزا و فحاشی نیست
چطور میشود زمانی که در بحبوحه جنگ روایت‌ها قرار داریم و دشمن از هرگونه اقدامی با تمام قوا علیه امنیت و آرامش ما دریغ نمی‌کند هیچ همی جهت ارائه‌ی روایت مبتنی بر واقعیت توسط دانشگاه وجود نداشته باشد؟! هنوز هم به میزان اهمیت رسانه و اطلاع رسانی و بازنمایی‌ای که توسط جریان مقابل اتفاق می‌افتد از سمت دانشگاه توجهی نمی‌گردد.
چه فرد یا نهادی مسئول اطلاع‌رسانیِ دقیق تمام اتفاقات در دانشگاه می‌باشد؟ اینکه در جامعه‌ی کوچکی مانند دانشگاه نتوان مرجعیت خبری را در دست داشت جای تاسف دارد. جناب دکتر مقیمی! ما بچه‌های بسیج دانشگاه تهران که این روزها هر تهمت و ناسزایی را به جان خریدیم و از طرفی هر روز پیگیر وضعیت دانشجویان بازداشتی بودیم و برای ترتیب دادن همین جلسه هم چند هفته پیگیری کردیم، همچون شما با امنیتی کردن دانشگاه و بازداشت دانشجویانی که بی دلیل دستگیر می شوند مخالفیم! با این حال دانشگاه همانقدر که جای ناسزا و فحاشی نیست، نباید به دست اقلیتی ناامن که قصد بر هم زدن نظم را دارند مختل شود. اگر کسی یا کسانی مخل امنیت دانشجویان دیگر شده اند طبق قوانین دانشگاه باید کمیته انضباطی به طور جدی ورود کند. اگر سازوکارهای قانونی فضای دانشگاه فعال نشود، عرصه برای ورود نهادهای بیرونی جهت کنترل دانشگاه باز میشود.
اقای مقیمی! شما رییس دانشگاه تهرانید نه پردیس مرکزی. این روزها هم‌دانشگاهی هایمان در دانشکده‌های مختلف از پردیس ابوریحان تا کرج و دانشکده‌های امیراباد با تکثری از مدیریت دانشکده‌ها مواجه‌اند که ورود برخی مسئولین دانشکده به مراتب از سکوتشان بهتر است! برخورد قهری با دانشجویان یا وعده‌های دروغین به آن‌ها و یا بعضا عقب‌نشینی‌هایی که نهایتا منجر به ظلم دانشجویان دیگر میشود در برخی دانشکده‌ها وجود دارد.
یک هفته پیش بسیج دانشکده فنی قصد برگزاری تریبون ازاد در فضای دانشگاه داشت که با مخالفت دانشکده برگزار نشد. اگر بناست گفتگو بین دانشجویان شکل بگیرد، اگر خود دانشجویان بانی این گفتگو میشوند دیگر این سنگ‌اندازی‌ها برای چیست؟
اقای مقیمی! اگر امروز ما اینجا ایستاده‌ایم تا در سالن و محیط منطقی با شما صحبت کنیم، چون مرز قائلیم بین کسانی که دنبال آشوب‌اند و کسانیکه می خواهند مسائل را حل کنند. این روزها دسته اول صدایشان بلند‌تر است با این حال دسته دوم، در عین سرکوب شدن در تلاش‌اند که به هر طریقی روزنه‌ای برای بیرون آمدن از وضعیت فعلی پیدا کنند.
شما هم باید تفاوت قائل باشید بین دانشجویانی که اعتراض واقعی دارند و دانشجویانی که اینطور نیستند و در ادامه مسئولیتتان بیشتر پای صحبت دانشجویان بنشینید. (جزئیات بیشتر را اینجا بخوانید.)
رضا نیک نژاد، نماینده مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران
دانشگاه به هیچ وجه نباید نباید تحت تاثیر نهادهای امنیتی قرار بگیرد. چراکه دانشجو اگر حرف خود را در دانشگاه نزند پس کجا بزند؟! وقتی که اجازه بدهید نهادهای امنیتی تا این حد در امور داخلی دانشگاه مداخله کنند، گویا دهان دانشجو را بسته‌اید. چندی پیش رئیس جمهور در یکی از سخنرانی های خود اشاره کردند که حراست دانشگاه برای کنترل فضای دانشگاه کافیست؛ چرا به این موضوع عمل نمی‌شود؟
اگر دانشجو طبق قوانین تخلفی کرده و مستحق بازخواست باشد؛ ما با برخورد با دانشجو مشکل چندانی نداریم؛ منتها اگر هر برخوردی قرار است با دانشجو شود این اتفاق باید توسط کمیته انضباطی دانشگاه صورت بگیرد نه اینکه حراست خود دانشجوها را تحویل نهادهای امنیتی خارجی دهد.
برخورد آن نهاد به گونه‌ای است که تمام زندگی آن دانشجو را با پرونده‌سازی و امثالهم تحت الشعاع قرار می‌دهد. این موضوع موجب خفت و خواری دانشگاه است که مسئولین دانشگاه، توان مدیریت مسائل داخلی را نداشته و وظایف خود را به نهادی محول می‌کند که برخوردی نامناسب با معترض داخل دانشگاه می‌کند.
گرفتن تلفن‌همراه و چک کردن آن و همچنین ضبط کارت دانشجویی هیچ مبنای قانونی ندارد و صددرصد محکوم است. این برخوردهای کودکانه حراست دانشگاه هم موجب تشدید خشم دانشجویان میشود و هم احتمال برخورد شدید فیزیکی را بین کادر حراست و دانشجویان بالا می‌برد.
حراست دانشگاه حقی برای ضرب و شتم دانشجو ندارد. این موارد و مصادیق ضرب و جرح دانشجویان، باید توسط خود دانشگاه پیگیری شده و آن کادر که چنین حرکتی کرده، در جلوی چشم دانشجویان مورد بازخواست قرار گیرد. کوتاهی دانشگاه از این امر باعث عمیق‌تر شدن فاصله دانشجو و دانشگاه میشود.
از دانشگاه انتظار می‌رود که شرایط دانشگاه را مدیریت کند و با پرهیز از برخوردهای شدید، فضا را جهت گفت‌وگوی آزاد دانشجویان مهیا کند. البته پرواضح است که باید باید با بی‌نظمی ها برخورد شود.
عرفان غلامعلی زاده، نماینده جامعه اسلامی دانشجویان
قریب یک ماه است که دانشگاه بازگشایی شده و علی رغم همه خواب هایی که دشمنان برای تعطیلی فرآیند آموزش و پژوهش در کشور دیده بودند، بسیاری از دانشگاه ها به روال عادی خود بازگشته اند. اما دانشگاه ما خیر، و مهم ترین دلیل آن عدم اعمال مدیریتی قاطع و هوشمندانه از سوی جنابعالی است.
امروز شاهد فضایی هستیم که ساحت مقدس بزرگترین دانشگاه ایران روز به روز بیشتر توسط عده ای قلیل و آنارشیست پایمال می شود و دانشجویی که قرار بود صدای مردم خود باشد و در نقشه آبادانی و پیشرفت کشور نقشی ایفا کند به بلندگوی دشمنان قسم خورده ملت بدل شده و در نقشه تجزیه و تفرقه آنان بازی می کند.
از شما مطالبه داریم که بفرمایید در این یک ماه چه اقداماتی برای کاهش التهاب در فضای دانشگاه انجام دادید و چه تدابیری برای خنثی کردن فتنه اخیر اتخاذ کردید. البته ما اقدامات مثبت انجام گرفته را نادیده نمی گیریم ولی از شما با آن سابقه ی علمی در این عرصه دارید، توقعی بیش از این هست.
آقای رئیس! حوادث اخیر، موجی بود که با همه ویرانی‌هایش, برکاتی هم داشت. از جمله اینکه بسیاری از زشتی ها و وصله های ناجور به بدنه دانشگاه را عیان کرد از جمله استادی که انتظار داشتیم چمران ها تربیت کند، در حالیکه خودش تربیت نشده و دانشجو را به سوی خشونت و آشوبگری سوق می دهد.
صریح می گوییم: جای این استاد، دانشگاه تهران نیست و دانشجویی که نه تنها فاقد بصیرت و تحلیل درست است، بلکه حداقل های یک عضو جامعه علمی، یعنی ادب و احترام و تمایل به گفتگو را نیز ندارد.
و حراست که مامور به کنترل بی نظمی و آشوب در دانشگاه است؛ اما در بزنگاه، اگر دانشجویان دغدغه مند به میدان نیایند و سینه خود را سپر نکنند، به هیچ وجه قادر به انجام وظیفه خود نیست و بلکه با انجام برخی حرکات ناشایست و خلاف حق، بهانه به دست بهانه جویان می دهد.
آقای مقیمی! برخورد قانونی با این افراد به جای خود، ما و شما نیز بی‌تقصیر نیستیم.
چرا؟ چون دیدیم و عبرت نگرفتیم از کسانی را که لانه جاسوسی را تسخیر کردند و بعد از مدتی پشیمان شدند؛ چون دیدیم و عبرت نگرفتیم از کسانی که با ریش و چادر وارد این دانشگاه شدند ولی هنگام خروج وضعشان قابل بیان نبود؛ چون دیدیم و عبرت نگرفتیم از افرادی که یک زمان جانباز و مجروح جنگ تحمیلی بودند و زمانی دیگر قربانی جنگ نرم! چون کار فرهنگی را به برگزاری چند همایش و سمینار پر زرق و برق تفسیر نمودیم و نه کاری عمیق و بنیادین در عرصه باور ها و ارزش ها.
آقای رئیس! علم- البته از نوع نافع-.تنها یک بال تعالی دانشگاه است و اگر به موازات آن، فکر نباشد، نتیجه همین است که می‌بینیم.
استاد علم بحمدلله زیاد داریم ولی استاد فکر چطور؟ فکر صحیح است که به علم جهت می دهد و آن را در خدمت اهدافی مقدس به کار می گیرد. فکر است که در تلاطم های روزگار، تکلیف دانشجو را مشخص می کند و هرلحظه به او نشان می دهد که در کجا قرار دارد و باید به کدام سو برود. و فکر است که زیربنای تمدن است. و علم،ابزار اوست.
باید دانشجوی تشنه حقیقت را با اساتید مرجع و ملجا فکر اشنا کرد و ذهن پرسشگرش را با ارامش یقین، تسلی داد. وگرنه همین ذهن های مضطرب، مشت های گره کرده مملو از خشم کور می گردند که دوست و دشمن نمی شناسند و گمان می کنند که می توانند انقلاب کنند، حال آنکه انقلاب، از کتابخانه ها شروع می شود، نه از اشوب کف خیابان، و نه از سلف مختلط!
در پایان، سخنی با برادران و خواهران دانشجویم دارم. دوستان من! از تنور خشم و نفرت، نانی برای مردم رنج دیده کشورمان بیرون نخواهد آمد و دود آتش آن، به چشم همه ما خواهد رفت.
تحریم کلاس‌ها خبر خوبی را به بیرون از دانشگاه مخابره نمی‌کند
سید محمد مقیمی، رئیس دانشگاه تهران نیز در این جلسه گفت: ما قائل به این هستیم که باید گفتگو بین ذی‌نفعان دانشگاه باید شکل بگیرد در فضایی عالمانه و با اخلاق‌مداری که این اتفاق صورت گرفت. این همه در کشورهای مختلف مثل فرانسه و آمریکا و … اعتصابات و اعتراضات مختلف اتفاق می‌افتد اما در کدامشان روند علمی آن را متوقف می‌کنند؟
رئیس دانشگاه تهران ادامه داد: این تحریم کلاس‌ها خبر خوبی را به بیرون از دانشگاه مخابره نمی‌کند، تصویر علاقه دانشجو به تعطیلی کلاس‌ها را نشان می‌دهد که در دانشجو بیاید دانشگاه چند فحش دهد بعد به خوابگاه برود تا استراحت کند. ورود لباس شخصی‌ها در دانشگاه تهران در حداقل‌ترین میزان ممکن اتفاق افتاد.
مقیمی افزود: اگر بخواهیم صادق باشیم نهادهای امنیتی نسبت به اتفاقات دانشگاه بی‌تفاوت نیستند. رفتارهای حراست نیاز به اصلاح دارد اما زمانیکه ما حرمت نهادهای داخل دانشگاه را نگه نداریم، نهادهای بیرونی با حساسیت وارد میشوند.
سید محمد مقیمی گفت: آنچه در دانشگاه تهران اتفاق افتاد، نزدیک سی روز اجتماعات رقم خورد در کدام اجتماعات حراست ممانعت کرد؟ درست است برخی رفتارهای اشتباه نیز صورت گرفت که باید تعدیل شود. می‌گویند دانشجو مصونیت دارد، اما تا کجا این دانشجو مصونیت دارد؟
