در این یادداشت آمده است اسرائیل خواستار تعهد آمریکا به امنیت این رژیم و تلاش کاخ سفید برای اقناع عربستان به عادی‌سازی روابط با تل‌آویو است. دولت سعودی نیز خواهان حفظ تعهد آمریکا به امنیت خاورمیانه و تداوم حضور نظامی در این منطقه است. زیرا خروج آمریکا از افغانستان و کاهش حضورش در عراق، آن‌ها را نگران ساخته است.
موافقت آمریکا با حضور اسرائیل در سنتکام مقدمه همکاری‌های نظامی و اطلاعاتی با کشورهای عربی را فراهم کرده است. تبادل اطلاعات و ارائه قابلیت‌های سایبری و رادارهای ضدموشکی و ضدپهپادی، از نمونه‌های چنین همکاری‌هایی علیه سیاست‌های منطقه‌ای ایران و گروه‌های نیابتی نزدیک به تهران می‌باشد.
گام بعدی، ایجاد یک «دفاع هوایی مشترک» در برابر موشک‌ها و پهپادهای محور مقاومت است. اما از یک‌سو همسایگان عربی ایران در حاشیه خلیج فارس، به‌ویژه امارات، از واکنش ایران نسبت به شکل‌گیری چنین ائتلافی نگران هستند. از سوی دیگر بی‌اعتمادی بین این کشورها نیز مانع شکل‌گیری یک ائتلاف چندجانبه است.
به همین دلیل، احتمال قوی آن است که اسرائیل با تشویق آمریکا به سوی توافق‌های امنیتی دوجانبه با متحدان عربی آمریکا پیش برود. ولی به نظر می‌رسد اعراب بر اساس نیازهای آینده خود در زمینه تنوع‌بخشی به منابع و فناوری‌های اقتصادی در حوزه‌های انرژی، امنیت غذایی، بهداشت و آموزش، به سوی همکاری‌های چندجانبه با اسرائیل حرکت کنند.
به نظر می‌رسد برخلاف برخی تحلیل‌ها، این صرفاً نگرانی از سیاست‌های منطقه‌ای ایران نیست که موجب نزدیکی رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی شده است. بلکه مزایای روابط تجاری و مالی نیز نقش عمده‌ای در این خصوص دارد. گسترش این روابط، به تعمیق همکاری‌های امنیتی نیز می‌انجامد.
