در پاسخ به این سوال که پس از ارائه گزارش مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و متعاقب آن قطعنامه شورای حکام علیه ایران، تهران در واکنشی اقدام به قطع فعالیت دوربین‌های فراپادمانی آژانس کرد؛ در پی این تحولات مجددا برخی زمزمه خروج از NPT را مطرح می‌کنند، بالا بردن سطح تنش در برهه کنونی چه مخاطراتی را پیش روی کشور قرار خواهد داد، گفت: البته در ایران همواره نظرات مختلفی در مورد عضویت ایران در “ان پی تی” وجود داشته و خواهد داشت ولی آنچه مهم است تصمیمات و نظرات نظام است؛ نه نظام و نه هیچ یک از صاحب منصبان رسمی در ایران خروج از این پیمان را در مقطع کنونی مطرح نکرده‌اند و این تصمیم نظام نیست.
وی ادامه داد: شاید در آینده لازم شود که بحث در این مورد در سطح عمومی و کشوری مطرح شود و تصمیمات لازم گرفته شود ولی بالا بردن تنش در برهه کنونی به نفع ایران نخواهد بود.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال که بطور مشخص واکنش تهران به گزارش مدیرکل آژانس و قطعنامه شورای حکام را چگونه ارزیابی می‌کنید، آیا چنین واکنشی می‌تواند منجر به تغییر رویه آژانس شود و افق پیش روی همکاری ایران با این نهاد چیست، گفت: ایران نمی‌توانست گزارش مدیرکل آژانس و قطعنامه شورای حکام را نادیده بگیرد. به نظر من جواب ایران مناسب و قابل درک بود. با این جواب ایران تعهدات پادمانی خود را زیر پا نگذاشته است و تمام فعالیت‌ها و صنایع هسته‌ای ایران هنوز زیر نظر آژانس هستند و ایران تعهدات پادمانی خود را اجرا می‌کند.
وی افزود: افق پیش روی همکاری ایران با آژانس بستگی به رفتار این نهاد فنی بین‌المللی دارد که متاسفانه سیاسی شده است.
انتصار همچنین در پاسخ به این سوال که موضوع پرونده پادمانی و برجام هرچند بصورت غیر رسمی اما دارای رابطه مستقیمی با یکدیگر هستند، تا چه میزان بسته شدن این پرونده را وابسته به حصول توافق در وین می‌دانید و با گذشت بیش از سه ماه از توقف مذاکرات در ۲۰ اسفندماه آیا بازگشت به وین میسر است، گفت: متاسفانه متن برجام طوری نوشته شده که آژانس را به شمشیر داموکلس به دست غربی‌ها تبدیل کرده است. بندی در کمیته مشترک برجام است که می‌گوید اگر آژانس نگرانی‌هایی در مورد برنامه هسته‌ای ایران داشته باشد، اعضای برجام با رای اکثریت می‌توانند تعلیق یا لغو تحریم‌های برجامی را نادیده بگیرند.
وی ادامه داد: این بدان معنی است که اگر برجام دوباره زنده شود و آمریکا دوباره به برجام برگردد، غربی‌ها که در برجام اکثریت را دارند می‌توانند تحریم‌ها را در عمل و قانونی در چهار چوب برجام حفظ کنند. تا زمانی که غرب بتواند از آژانس به عنوان اهرام سیاسی استفاده کند، پرونده ایران در آژانس بسته نخواهد شد. اگر یک مسئله حل شود، آژانس مدتی بعد مسئله دیگری را مطرح خواهد کرد و این روند ادامه خواهد داشت.
