مقدمه:
این متن از مجموعه مطالب روزنامه واشنگتن پست در حوزه اندیشکده ها است که توسط مک گان به رشته تحریر درآمده است. مک گان در این نوشته خود این ایده را مطرح می سازد که اندیشکده ها برای حفظ آینده خود باید استراتژی های ارتباطی هوشمندانه ای را اتخاذ کنند و درعین حال به تولید تحلیل های دقیق و مرتبط با سیاست ها ادامه دهند. در واقع، فناوری و ایجاد نوآوری های روزافزون اهمیت فزاینده ای در ابقا و رشد اندیشکده ها دارند. اندیشکده ها تنها در صورت مطابقت خود با اولویت ها و ویژگی های عصر جدید توان ایستادگی در برابر تغییرات روزافزون را دارند و در غیر این صورت، ممکن است که نقش کلیدی خود را از دست دهند.
آنچه با خواندن مقاله زیر متوجه خواهید شد:
- اندیشکده ها بدون نوآوری و مطابقت خود با ابزارهای جدید ارتباطی محکوم به فنا هستند.
- مسائل مالی و استفاده از روش های سنتی، موجب کندی رشد اندیشکده ها شده است.
- پژوهش ها باید متناسب با نیازهای سیاستگذاران و در زمان مناسب منتشر شوند.
- شبکه سازی و ارتباط فراگیر اندیشکده ها با یکدیگر، بیش از هر چیز به رشد و تقویت نقش آن ها کمک می کند.
متن ترجمه:
با شروع دهه ۱۹۷۰، موسسات سیاست پژوهی رشد انفجاری را تجربه کردند، به گونه ای که امروزه بیش از ۶۵۰۰ اندیشکده در سراسر جهان وجود دارد. این رونق به علت جهانی شدن، رشد جامعه مدنی، پیچیدگی فزاینده مسائل سیاسی و تقاضاهای جدید برای تجزیه وتحلیل های به موقع و مختصر به وجود آمد. بااین حال در سال های اخیر، این موج کاهش یافته و سرعت تاسیس اندیشکده ها کند شده است. اکنون، اندیشکده ها با انقراض رو به رو هستند، مگر اینکه یاد بگیرند که نوآوری کنند و خود را با یک اقتصاد سیاسی که به سرعت در حال تغییر است، وفق دهند.
درحالی که عوامل بسیاری در کاهش رشد اندیشکده ها نقش داشته اند، کمبود پول و فقدان وجود یک محیط غنی از اطلاعات مسلما بیشترین تاثیر را داشته اند. محدود بودن بودجه خصوصی و دولتی برای اندیشکده ها به جای حمایت بلند مدت نهادی منجر به تامین مالی کوتاه مدت و خاص پروژه ها شده است. اندیشکده ها همچنین با رقابت سازمان های مدافع ، گروه های مشاوره انتفاعی، شرکت های حقوقی و رسانه های الکترونیکی برای جلب توجه سیاست گذاران پرمشغله و مردمی که به طور فزاینده ای مشغول دغدغه های روزمره خود هستند، روبرو هستند. در واقع، در محیط امروزی هرکسی می تواند حداقل به صورت مجازی یک اندیشکده باشد.
معیارهای سنتی تحقیق برای تاثیرگذاری و سیاست گذاری کمتر از همیشه کارایی دارند و بهترین رسانه ها برای دستیابی به سیاستگذاران و عموم مردم در نوسان دائمی هستند. این یک چالش وجودی برای اندیشکده ها و درعین حال، فرصتی باورنکردنی برای افزایش کیفیت خروجی و توانایی آن ها برای دستیابی به مخاطبان بیشتر است.
سیاست گذاران امروزه بیش از هر زمان دیگری به اطلاعات قابل اعتماد، در دسترس و مفید در مورد مکانیزم سیاست های جاری و هزینه ها و پیامدهای جایگزین های احتمالی نیاز دارند. این نیازها برای مدت طولانی در تصمیم گیری های دولتی نقش محوری داشته اند، اما اکنون بیش از هر زمان دیگری، به علت جهانی شدن دولت ها و سایر بازیگران به بینش تحلیلی نیاز دارند تا شکاف بین تحقیق و اجرای واقعی راه حل های سیاستی را پر کنند. اندیشکده ها نیز در نقطه مقابل باید تهدیدها و فرصت های پیش روی سازمان های دانش بنیان را درک کنند و با تقاضاهای جدید بازار سازگار شوند. در این راستا مطلوب است تا رهنمودهایی را جامعه عمل بپوشانند که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می شود.
اولا؛ پژوهش باید در زمان مناسب منتشر و در دسترس همگان باشد تا بتواند به طور موثر سیاستگذاران، رسانه ها و مردم را درگیر کند. دیگر آن روزها گذشته است که یک اندیشکده می توانست با شعار «درباره آن تحقیق کن و بنویس. مخاطبین خود آن را پیدا خواهند کرد» کار کند. اندیشکده ها برای تاثیرگذاری معنادار خود باید تحلیل های مرتبط را در دستان درست، در قالب درست و در زمان مناسب قرار دهند. این به معنای استفاده استراتژیک از فیس بوک، لینکدین، اینفوگرافیک ها و خلاصه های ویدئویی برای انتقال اطلاعات در مورد مسائل کلیدی سیاست گذاری است. این واقعیت را نیز باید در نظر داشت که سیاستگذاران به طور متوسط بیشتر از سی دقیقه در روز فرصت مطالعه ندارند. ازاین رو، خروجی هایی مثل کتب و مجلات ابزار مناسبی برای جلب توجه آن ها نمی باشند.
دوم؛ اندیشکده ها باید با تقاضای فزاینده داده ها و تحلیل های سریع سازگار شوند. عصر ارتباط افراد با یکدیگر، سیل دائمی اطلاعات را به همراه دارد. اطلاعاتی که از تلویزیون گرفته تا حوزه وبلاگ، از حمایت سیاسی تا کمپین های رسانه های اجتماعی را در برمی گیرد. اندیشکده ها باید به اندازه کافی زیرک باشند تا بتوانند خود را با شتاب و انفجار اطلاعاتی که تغییرات فنی ایجاد می کند، تطبیق دهند.
در نهایت، اندیشکده ها باید با همکاری و نوآوری به این محیط در حال تغییر پاسخ دهند. آن ها باید مشارکت های ملی، منطقه ای و بین المللی را توسعه دهند و بسترهای جدیدی را برای دستیابی به بینش شهروندان، شرکت ها و سیاست گذاران ایجاد کنند. در بازار ایده ها که همه چیز جهانی است؛ نوآوری ها، بینش ها و نفوذ تنها از طریق به اشتراک گذاری دانش قابل تحقق است.
اندیشکده ها با دیدگاه های دقیق و مبتکرانه خود در مورد مسائل و روندها، شواهد و اطلاعات با کیفیتی را برای کمک به مهار سونامی های سیاسی که جهان را فراگرفته، ارائه می کنند. آن ها در موقعیت منحصربه فردی قرار دارند و در معرض ارزیابی انتقادی ایده ها و نظرات خوب، بد و خطرناکی هستند که هر روز اینترنت و امواج رادیویی را در می نوردند. ازاین رو، سیاستگذاران به طور فزاینده ای به اندیشکده هایی که می شناسند و به آن ها اعتماد دارند روی می آورند تا مواضع خود را در مورد موضوعات کلیدی سیاست تایید کنند، حقایق را بررسی کنند و سیل نظرات و اطلاعات متناقضی را که هر روز از میز آن ها عبور می کند، مرتب کنند.
اندیشکده ها در راستای ایفای این وظایف باید از انواع استراتژی های ارتباطی و ابزارهای فناورانه که منجر به تقویت نقش و کارکرد آن ها می شود، بهره مند شوند. آن ها باید با تغییرات عصر جدید هماهنگ باشند تا توان رقابت با سازمان های مشابه را داشته باشند. اندیشکده هایی که در این میان از روش های سنتی استفاده می نمایند و فاقد نوآوری در رویکرد و روش های پژوهشی خود می باشند، بعد از مدتی ضعیف و به راحتی از بین می روند.
